پرانتز باز

تبلیغات

مهاجرت به ترکیه


اگر به دنبال زندگی با کیفیت، اقتصادی، مدرن و به دور از بی خانمانی هستید، زندگی در ترکیه بهترین گزینه برای شماست. اگر فکر می کنید ترکیه برای زندگی شما مناسب است، باید اطلاعاتی در مورد این کشور کسب کنید. بنابراین می توانید تصمیم درستی بگیرید که آیا می خواهید در این کشور زندگی کنید یا نه. به همین دلیل ما در موسسه مهاجرتی  شاهان تصمیم گرفته ایم این مقاله را برای شما آماده کنیم.


مزایای زندگی در ترکیه

ترکیه با توجه به موقعیت جغرافیایی و بین المللی خود کشوری جذاب و جذاب برای مهاجرت و زندگی می باشد. از این رو در این قسمت به مزایای فراوان زندگی در این کشور می پردازیم. مزایای زندگی در ترکیه عبارتند از:

دسترسی به طیف گسترده ای از فرصت های شغلی

دسترسی به منابع طبیعی فراوان و نیروی انرژی خورشیدی و بادی

راحتی و سلامتی پیشرفته

زندگی شهری درخشان

یک فرصت آسان برای یادگیری زبان

دسترسی به حمل و نقل عمومی خوب

مردمی صمیمی و صمیمی

بازارهای گسترده

موقعیت جغرافیایی استراتژیک و دسترسی به بازارهای خاورمیانه و اروپا

دسترسی به میراث فرهنگی و تاریخی بسیار غنی

اقتصاد پویا و قابل اعتماد

زیرساخت عالی

دسترسی به آموزش با کیفیت با قیمت مقرون به صرفه

دسترسی به امکانات بهداشتی و درمانی بهتر نسبت به کشورهای منطقه

بسیاری از امکانات تفریحی و توریستی

اخذ ویزای کار و اقامت

وجود شهرهای تاریخی و فرهنگی

دسترسی به غذاهای خوشمزه

هزینه مناسب زندگی در ترکیه

از نظر فرهنگ و زبان بسیار متنوع است

شهرهای مهم ترکیه برای زندگی

اگر بخواهیم در مورد بهترین شهرهای ترکیه برای زندگی صحبت کنیم، باید بگوییم که این موضوع با دیدگاه ها و تجربیات افراد داخلی و خارجی متفاوت است. در اینجا به مهم ترین شهرهای ترکیه اشاره می کنیم.

استانبول (یکی از زیباترین شهرهای جهان و قلب گردشگری ترکیه)

آنکارا (پایتخت ترکیه مناسب برای تجارت)

آنتالیا (گردشگر پسند)

بورسا (شهر سبز و تاریخی)

ملاطیه یا ملاطیه (شهری نزدیک مرز ایران)

ازمیر (هفنارسفن ترکیه)

ساکاریا (شهر در حال رشد)

موگلا (ارتباط جنگل و دریا)

استان کوجیلی (محل صنایع دستی)

شهر اسکی (شهر مشهورترین دانشجو در ترکیه)

بدروم (شهر مناسب برای گردشگری)

شرایط کار و اشتغال در ترکیه

اکثر مهاجران بعد از مهاجرت به ترکیه در بخش گردشگری، آموزش، املاک و مستغلات و امور مالی کار می کنند. اقتصاد ترکیه در حال رشد است. به عنوان فردی که برای اقامت ترکیه اقدام می کند، به خاطر داشته باشید که می توانید برای کار در شرکت هایی که علاقه مند به گسترش در اروپا، خاورمیانه، آسیای مرکزی و یا حتی شرکت های چند ملیتی هستند درخواست دهید. به طور کلی می توان فضای کسب و کار در این کشور را رقابتی و پویا توصیف کرد. شما همچنین می توانید برای کار در ترکیه درخواست دهید، که فرصت های شغلی بین المللی را ارائه می دهد که در آن محصولات و خدمات با کیفیت مورد تقاضا هستند. توجه داشته باشید که اگر ترکی صحبت نکنید، یافتن کار دشوار است. لطفاً در مورد بازنشستگی در ترکیه مراقب باشید توجه داشته باشید که شرایط خاصی نیز وجود دارد که باید رعایت شود.

اجاره یا خرید ملک برای زندگی در ترکیه؟

اینکه آیا تصمیم به اجاره یا خرید خانه دارید کاملاً به شما بستگی دارد. شما می توانید با توجه به نیاز خود یکی از این دو راه را برای سرمایه گذاری یا زندگی در ترکیه انتخاب کنید. گزینه های اقامتی زیادی در ترکیه وجود دارد. بسیاری از شهروندان ترکیه آپارتمان ها یا ویلاهای لوکس را برای اجاره و زندگی انتخاب می کنند. البته اینکه بدانید آپارتمان های اجاره ای در ترکیه مجهز نیستند جرم نیست. توجه داشته باشید، اگر در آپارتمان یا اتاق خواب زندگی می کنید، ممکن است هزینه تعمیر و نگهداری متوسطی بپردازید. در برخی موارد پرداخت آب، برق و اجاره نیز بسیار مهم است. برای خرید خانه در ترکیه حتما قوانین و اطلاعات روز را در نظر بگیرید. علاوه بر این، قبل از اینکه تصمیم به خرید یا اجاره خانه بگیرید، همه چیز را به خاطر بسپارید تا بعدا پشیمان نشوید.



همه‌چیز درباره سکس درمانی

 

سکس درمانی، یک مفهوم نوین در حوزه بهبود روابط و سلامت جسمانی و روحی است که به تدریج توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. در‌واقع، این‌روش برای بهبود ارتباطات زناشویی و افزایش رضایت جنسی در زندگی زناشویی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما سکس درمانی چیست و چه کاربردی دارد؟ با ما همراه باشید‌.

 


 

سکس درمانی چیست‌؟

اصطلاح "سکس درمانی" برای توصیف استفاده از تکنیک‌ها و مشاوره‌هایی است که به طور مستقیم بر سلامت جنسی و روابط زناشویی تاثیر می‌گذارد. این‌روش، اغلب توسط مشاوران و روان‌شناسان جنسی به‌کار گرفته می‌شود تا به افراد کمک کنند تا بهترین نوع ارتباط جنسی را با همسر خود تجربه کنند و مشکلات روحی یا جسمانی مرتبط با روابط جنسی را برطرف کنند.

سکس درمانی، به‌عنوان یک روش جدید در حوزه بهبود روابط و سلامت جسمانی و روحی، کاربرد‌های گسترده‌ای دارد. این‌رویکرد می‌تواند به بهبود اضطراب و افزایش اعتماد‌به‌نفس کمک کند، به‌خصوص در مواقعی که مشکلات جنسی باعث نگرانی و استرس می‌شود. همچنین این درمات می‌تواند به بهبود مشکلات روحی مانند افسردگی و استرس کمک کند و به ایجاد ارتباطات عمیق‌تر و موثر‌تر با همسر کمک نماید.

 

کاربرد‌های سکس درمانی

  • یکی از مهمترین کاربرد‌های سکس درمانی، بهبود ارتباطات زناشویی است. این‌روش به همسران کمک می‌کند تا بهترین روش‌های برقراری ارتباطات جنسی را یاد بگیرند و روابط عاطفی و جنسی خود را تقویت کنند. از طریق مشاوره‌های جنسی، افراد می‌توانند موانع روابط جنسی را شناسایی کرده و به راه‌حل‌هایی برای آنها دست یابند.
  • علاوه بر این، سکس درمانی می‌تواند به بهبود رضایت جنسی کمک کند. افرادی که با مشکلاتی مانند کاهش اشتیاق جنسی یا ناتوانی در رسیدن به ارگاسم روبرو هستند، می‌توانند از مشاوره و تکنیک‌های سکس درمانی بهره‌برداری کنند تا بهبود یابند. این‌روش‌ها شامل تمرینات تنفسی، تمرینات آگاهی جنسی، و تکنیک‌های رابطه‌ای می‌شوند که به افراد کمک می‌کنند تا بیشترین لذت و رضایت را از فعالیت جنسی خود ببرند.
  • سکس درمانی همچنین می‌تواند به بهبود مشکلات جسمانی کمک کند. برای مثال، افرادی که با مشکلاتی مانند درد جنسی یا عدم تحمل جنسی مواجه هستند، ممکن است از تمرینات و تکنیک‌های سکس درمانی بهره‌مند شوند تا بهبود یابند. این تمرینات می‌توانند به افراد کمک کنند تا بهبود موقعیت‌های جنسی را تجربه کرده و از لذت فعالیت جنسی بیشتری برخوردار شوند.
  • سکس درمانی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی جنسی و عاطفی افراد کمک کند. این‌روش به افراد کمک می‌کند تا بازتابی مثبت از روابط جنسی خود داشته باشند و احساسات مثبتی نسبت به بدن خود و همسر خود داشته باشند. از این‌رو، سکس درمانی نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی روابط زناشویی و ارتباطات جنسی افراد دارد.

 

سخن پایانی

به طور خلاصه، سکس درمانی یک رویکرد جدید و موثر در بهبود روابط زناشویی و سلامت جسمانی و روحی است. این‌روش با ارائه مشاوره‌ها و تکنیک‌هایی برای بهبود ارتباطات جنسی، افزایش رضایت جنسی، حل مشکلات جسمانی، و بهبود کیفیت زندگی جنسی، به افراد کمک می‌کند تا روابط زناشویی سالم‌تری را تجربه کنند و از لذت‌های فعالیت جنسی بیشتری برخوردار شوند.

 

به نقل از: ravanshenasnovin.ir

 



کنتاکتور چیست و چگونه کار می کند؟



کنتاکتورهای الکتریکی مهمترین و پرکاربردترین تجهیزات در صنعت برق به ویژه در تابلوهای برق هستند. کنتاکتورها نوعی دستگاه شکستن و اتصال وسایل برقی هستند، اما در اینکه بین کنتاکتورها، رله ها و کلیدها تفاوت های زیادی وجود دارد شکی نیست. بنابراین، در این مقاله با این ابزار و نحوه استفاده از آن آشنا خواهیم شد

اگر به دنبال جامع ترین اطلاعات در مورد قوس هستید، این مقاله از الکتنو برای شما مناسب است. پس از مطالعه این مقاله پاسخ سوالات مهم و اساسی خود در مورد تیراندازان را دریافت کرده و نکات مهم را درک خواهید کرد.

کانکتور چیست؟

بدون شک یکی از مهمترین و پرکاربردترین وسایل در صنعت برق کنتاکتورها هستند. کنتاکتور معادل فارسی کلمه کنتاکتور است که در واقع کلیدی است که با ولتاژ کار می کند. کنتاکتورهای الکتریکی را کلیدهای الکترومغناطیسی، قطع کننده مدار یا کنتاکتور نیز می نامند.

عملکرد کنتاکتور در پنل

کنتاکتور برقی

کاربرد اصلی کنتاکتورها در تابلو برق است. وظیفه اصلی کنتاکتور روشن و خاموش کردن مدار الکتریکی با دریافت سیگنال از مدار فرمان است، مناسب برای مکان هایی با تعداد زیادی خطوط برق و خطوط فرمان. کنتاکتورهای الکتریکی در جریان ها و ولتاژهای مختلفی تولید می شوند که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.

کنتاکتور چگونه کار می کند؟ برای خرید کنتاکتور و واردات دستگاه به ایران کلیک کنید.



روش کار به این صورت است که یک سیگنال ولتاژ از مدار کنترل دریافت می کند و باعث می شود که هسته سیم پیچ مغناطیسی شده و کنتاکت ها را باز و بسته کند. در نهایت، هنگامی که سیگنال فرمان مسدود می شود، تیغه E شکل به موقعیت اولیه خود باز می گردد. نحوه پیوند و عدم پیوند مخاطبین به طور کلی کنتاکتورها را می توان نوع خاصی از رله دانست با این تفاوت که به راحتی نصب می شوند و در تجهیزاتی با تحمل جریان بالا مورد استفاده قرار می گیرند.

مهارت های ارتباطی منحصر به فرد

افزایش سرعت اتصال و قطع مدار با طراحی مناسب

توان پشتیبانی از 4 تا 450 کیلو وات متغیر است

امکان قطع و وصل مصرف کننده از چند محل

از راه اندازی مجدد دستگاه ها پس از قطع ناگهانی برق جلوگیری کنید

مزایای استفاده از کنتاکت ها در رله ها و سوئیچ ها

می توان از آن در مدارهای الکتریکی استفاده کرد

می توان از آن برای بسیاری از ولتاژها استفاده کرد

اقتصادی تر و ایمن تر

قابلیت افزایش تعداد تماس روی کنتاکتورها

محافظت ایمن تر و راحت تر

امکان کنترل از راه دور و امکان اتوماسیون مدار کنترل آن

کنتاکتورها در مدارهای خانگی و صنعتی کاربرد دارند، اما رله ها عمدتاً در مدارهای الکترونیکی استفاده می شوند.

سرعت تغییر و حذف مخاطبین بالا و بخشش آنها کم است.

آنها می خواهند زندگی پربارتری داشته باشند.

انواع کنتاکتور

بر اساس تعداد مراحل

یک تکه

کنتاکتورهای تک فاز از دو تیغه برقی تشکیل شده که معمولاً بدون تیغه فرمان هستند، برای مدارهای تک فاز استفاده می شوند و جایگزین مناسبی برای رله های آینه و کنتاکت های فرمان هستند.

اندازه این نوع کنتاکتورها نسبت به کنتاکتورهای سه فاز کوچکتر است. کنتاکتورهای تک فاز در صنایع مختلفی مانند موتورهای تک فاز، پمپ های مختلف در کشاورزی، کولر گازی و ... کاربرد دارند. به دلیل کاربرد گسترده آن

سه فاز

کنتاکتورهای سه فاز دارای سه تیغه برق و حداقل دو تیغه کنترل باز و دو تیغه کنترل بسته برای مدارهای سه فاز هستند. در واقع از کنتاکتورهای سه فاز در مواردی استفاده می شود که ولتاژ مورد نیاز بار بیشتر از توانایی یک رله در کنترل توان باشد.

کنتاکتورهای این نوع از نظر ظاهر، قیمت و عملکرد در ولتاژ و جریان بالا با کنتاکتورهای تک فاز کاملاً متفاوت هستند. کنتاکتورهای سه فاز هر جا که مصرف کنندگان نیاز به جریان سه فاز داشته باشند استفاده می شود.

بر اساس جریان

AC

دی سی



روش مطالعه منطق و فلسفه برای کنکور: نکات مهم

 

مطالعه دروس منطق و فلسفه برای کنکور نیازمند روش‌های خاص و دقیق است. این دروس به دلیل مفاهیم پیچیده و عمیق خود، نیاز به درک عمیق و تحلیل دقیق دارند. در این مقاله، به بررسی روش‌های مطالعه منطق و فلسفه  برای کنکور می‌پردازیم.

۱. تعیین هدف و ایجاد انگیزه

اولین قدم در مطالعه موفق منطق و فلسفه، تعیین هدف و ایجاد انگیزه است. داشتن یک هدف روشن به شما کمک می‌کند تا با انگیزه بیشتری مطالعه کنید. مثال: هدف شما می‌تواند کسب رتبه برتر در کنکور و ورود به رشته مورد علاقه‌تان باشد. هر روز با یادآوری این هدف، انگیزه خود را تقویت کنید.

۲. برنامه‌ریزی منظم و پیوسته

مطالعه منطق و فلسفه نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و منظم است. باید زمانی مشخص و منظم برای مطالعه این دروس در نظر بگیرید و به برنامه خود پایبند باشید. مثال: اگر برنامه‌ریزی کنید که هر روز یک ساعت منطق و یک ساعت فلسفه بخوانید و هفته‌ای یک بار مرور کنید، تا زمان کنکور تمامی مطالب را چندین بار مرور کرده‌اید.

۳. استفاده از منابع معتبر

استفاده از منابع معتبر و توصیه‌شده توسط اساتید و مشاوره کنکورdourkhiz  بسیار مهم است. کتاب‌های درسی و کمک آموزشی معتبر می‌توانند به شما در یادگیری مفاهیم کمک کنند. مثال: کتاب‌های منطق و فلسفه پایه دهم، یازدهم و دوازدهم و منابعی مانند کتاب‌های تست و تمرین منطق و فلسفه نشر الگو یا خیلی سبز.

۴. خلاصه‌نویسی و یادداشت‌برداری

خلاصه‌نویسی و یادداشت‌برداری به شما کمک می‌کند تا مفاهیم کلیدی را بهتر به خاطر بسپارید و در زمان مرور به سرعت مطالب را مرور کنید. مثال: پس از مطالعه هر درس، نکات مهم و کلیدی را در یک دفترچه جداگانه یادداشت کنید تا هنگام مرور فقط به این دفترچه مراجعه کنید.

۵. حل تمرین و تست‌های کنکور

حل کردن تست‌های کنکور سال‌های گذشته و تست‌های مشابه به شما کمک می‌کند تا با نحوه سوالات آشنا شوید و مهارت‌های تست‌زنی خود را تقویت کنید. مثال: پس از اتمام هر درس، تست‌های مرتبط با آن درس را از کتاب‌های تست معتبر حل کنید و پاسخ‌های خود را تحلیل کنید.

۶. شرکت در کلاس‌های تقویتی و همایش‌های کنکور

شرکت در کلاس‌های تقویتی و همایش‌های کنکور می‌تواند به شما کمک کند تا مفاهیم را بهتر درک کنید و از تجربیات دیگران استفاده کنید. مثال: شرکت در کلاس‌های آنلاین یا حضوری موسسات معتبری که در زمینه منطق و فلسفه فعالیت می‌کنند، مانند کلاس‌های موسسه گاج یا قلمچی.

۷. مرور و جمع‌بندی مطالب

مرور و جمع‌بندی منظم مطالب به شما کمک می‌کند تا مطالب را در ذهن خود تثبیت کنید و آماده‌تر برای کنکور باشید. مثال: هر هفته یک روز را به مرور مطالب هفته گذشته اختصاص دهید و ماهی یک بار تمامی مطالب را مرور کنید.

۸. مطالعه فعال و تعاملی

مطالعه فعال به معنای مشارکت فعال در فرآیند یادگیری است. این روش شامل تکنیک‌هایی مانند پرسیدن سوال، ایجاد ارتباط بین مفاهیم و توضیح مطالب به دیگران است. مثال: پس از مطالعه یک درس، تلاش کنید مفاهیم آن را به دوستتان یا حتی به خودتان توضیح دهید. این کار به شما کمک می‌کند تا مطالب را بهتر درک کنید و نقاط ضعف خود را شناسایی کنید.

۹. ایجاد پلن درسی متنوع

ایجاد تنوع در روش‌های مطالعه می‌تواند انگیزه شما را بالا ببرد و از خستگی جلوگیری کند. می‌توانید از ترکیب مطالعه تئوری، حل تمرینات و تماشای ویدیوهای آموزشی استفاده کنید. مثال: اگر یک روز را به مطالعه کتاب درسی اختصاص داده‌اید، روز بعد را به حل تست‌ها و تمرینات و روز بعد را به تماشای ویدیوهای آموزشی منطق و فلسفه بپردازید.

۱۰. تحلیل آزمون‌های آزمایشی

شرکت در آزمون‌های آزمایشی و تحلیل دقیق نتایج آن‌ها می‌تواند به شما کمک کند تا نقاط قوت و ضعف خود را بشناسید و برنامه‌ریزی بهتری داشته باشید. مثال: پس از شرکت در یک آزمون آزمایشی، تمامی سوالات غلط و نزده خود را بررسی کنید و دلایل اشتباهات خود را یادداشت کنید تا در آینده از تکرار آن‌ها جلوگیری کنید. آزمون و تحلیل آزمون

۱۱. استفاده از تکنیک‌های مدیریت زمان

مدیریت زمان در هنگام مطالعه و همچنین در جلسه کنکور بسیار مهم است. یادگیری تکنیک‌های مدیریت زمان می‌تواند به شما کمک کند تا بهره‌وری خود را افزایش دهید و استرس خود را کاهش دهید. مثال: استفاده از تکنیک پومودورو (25 دقیقه مطالعه و 5 دقیقه استراحت) می‌تواند به شما کمک کند تا تمرکز خود را حفظ کنید و از خستگی ذهنی جلوگیری کنید.

۱۲. حفظ تعادل بین درس و استراحت

حفظ تعادل بین زمان‌های مطالعه و استراحت اهمیت زیادی دارد. استراحت کافی به شما کمک می‌کند تا انرژی و تمرکز خود را بازیابی کنید. مثال: پس از هر یک ساعت مطالعه، 10 دقیقه استراحت کنید و در این مدت از فعالیت‌های ذهنی خودداری کنید تا مغز شما فرصت بازیابی داشته باشد. روش مطالعه منطق و فلسفه برای کنکور

۱۳. استفاده از تکنیک‌های حافظه

استفاده از تکنیک‌های حافظه مانند تصاویر ذهنی، تکنیک‌های کدگذاری و روش loci می‌تواند به شما کمک کند تا اطلاعات را بهتر به خاطر بسپارید. مثال: برای به خاطر سپردن مفاهیم فلسفی، می‌توانید از تصاویر ذهنی استفاده کنید. مثلاً برای یادآوری نظریات ارسطو، می‌توانید تصویری از ارسطو در حال تدریس به شاگردانش در ذهن خود تصور کنید. موفقیت در دروس منطق و فلسفه برای کنکور نیازمند ترکیبی از مطالعه منظم، مرور دقیق و ....است. با پیروی از راهکارهای ارائه شده و خواندن روش های مطالعه بقیه دروس مثل روش مطالعه عربی کنکور تلاش مستمر، می‌توانید به هدف خود دست یابید و نتیجه مطلوبی در کنکور کسب کنید.



آهنگ سون بند به نام «زمانه» Musicdel | موزیکدل

متن آهنگ سون بند زمانه

ﻛﺪوم ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﻛﺪوم ﺟﻮن ﻛﺪوم ﻋﺸﻖ
ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﻰ از اﻳﻦ ﺣﺮﻓﺎ دروﻏﻪ
ﺗﺎ وﻗﺘﻰ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻢ از ﻋﺸﻖ ﻣﻴﮕﻴﻢ
ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ ﻗﻮﻟﻤﻮن ﺣﺘﻰ دروﻏﻪ
از اﻳﻦ ﻋﺸﻘﺎﻳﻰ ﻛﻪ زﻧﺠﻴﺮ ﻣﻴﺸﻪ ﻫﻮس ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ داﻣﻦ ﮔﻴﺮ ﻣﻴﺸﻪ
ﻣﻴﺘﺮﺳﻢ ﭼﻮن دﻟﻢ ﺑﻰ اﻋﺘﻤﺎده ﺑﻪ اﺣﺴﺎﺳﻰ ﻛﻪ ﺑﻰ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﻴﺸﻪ
ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﻋﺎﺷﻘﻰ ﺣﺎل ﺧﻮﺷﻰ ﻧﻴﺴﺖ
ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ زﻧﺪﮔﻰ ﺑﻰ ﻋﺸﻖ ﻣﻴﺸﻪ
ﻓﻘﻄ ﻛﺎش ﺑﻴﻦ ﺣﺴﺎی ﻣﺒﻬﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ آﺧﺮش ﭼﻰ ﻋﺸﻖ ﻣﻴﺸﻪ
ﻣﺜﻞ ﺣﺮﻓﻰ ﻛﻪ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﻧﻤﻴﮕﻔﺘﻪ و ﻣﻴﮕﻔﺘﻪ
اﺗﻔﺎﻗﻴﻪ ﻛﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﻧﻤﻴﻮﻓﺘﻪ و ﻣﻴﻔﺘﻪ
ﺣﺲ ﻳﺦ زدن ﺗﻮ آﺗﻴﺶ ﺣﺎﻟِ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺗﻮ ﺳﺮﻣﺎ
ﺗﻮ ﺑﻴﺪاری ﻳﻪ ﺧﻴﺎﻟﻪ ﻳﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﻪ ﺗﻮ روﻳﺎ
ﺗﻮ ﻓﻜﺮش ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ و ﭘﻴﺪاش ﻣﻴﺸﻪ وﻟﻰ وﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻴﺮه
ﺑﻪ ﺣﺎل و روز ﻣﺎ ﻛﺎری ﻧﺪاره ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮاش ﻳﺎ زود ﻳﺎ دﻳﺮه
ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﻋﺎﺷﻘﻰ ﺣﺎل ﺧﻮﺷﻰ ﻧﻴﺴﺖ
ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ زﻧﺪﮔﻰ ﺑﻰ ﻋﺸﻖ ﻣﻴﺸﻪ
ﻓﻘﻄ ﻛﺎش ﺑﻴﻦ ﺣﺴﺎی ﻣﺒﻬﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ آﺧﺮش ﭼﻰ ﻋﺸﻖ ﻣﻴﺸﻪ

 https://musicdel.ir/single-tracks/112602/



چگونه اسکرین شات تلگرام را فعال کنیم؟


تلگرام بدون شک یکی از محبوب ترین نرم افزارهای دنیاست و احتمالا از نظر امنیت بسیار قوی است. یکی از قسمت های تلگرام که امن است، گرفتن اسکرین شات در تلگرام است. این قابلیت پس از نصب غیرفعال می شود و نمی توانید در تلگرام اسکرین شات بگیرید. در این آموزش اروس دیجیتال به شما آموزش می دهیم که چگونه اسکرین شات های تلگرام را فعال کنید. مشکل عدم اسکرین شات گرفتن در تلگرام را نیز حل خواهیم کرد، پس لطفا تا انتها با ما همراه باشید.

اسکرین شات تلگرام را فعال کنید

برای فعال کردن اسکرین شات تلگرام مراحل زیر را دنبال کنید. برای دانلود تلگرام اصلی با لینک مستقیم به اپ ناب مراجعه نمایید.



وارد نرم افزار تلگرام شوید.

تنظیمات آن را وارد کنید.

قیمت حریم خصوصی را وارد کنید

گزینه امنیتی را انتخاب کنید.

کد قفل را وارد کنید.

رمز عبور خود را وارد کنید

در این قسمت گزینه Show Content را فعال کنید.

با فعال کردن این گزینه می توانید به راحتی و بدون مشکل از تلگرام اسکرین شات بگیرید. همانطور که قبلا ذکر شد، این ویژگی برای حفظ حریم خصوصی شما فعال است و هر زمان که بخواهید می توانید آن را فعال یا غیرفعال کنید.



آهنگ کجای قلبمو زدی از رضا صادقی

متن آهنگ رضا صادقی کجای قلبمو زدی

ﻳﻪ ﺟﺎﻳﻰ ﺗﻮ ﻗﻠﺒﻢ ﻫﻨﻮز ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ دﻳﺪن ﻋﻜﺲ ﺗﻮ درد ﻣﻴﻜﻨﻪ

ﮔﺎﻫﻰ ﺗﻮ زﻧﺪﮔﻰ ﻳﻪ درداﻳﻰ ﻫﺴﺖ آدﻣﻮ ﻳﮏ ﺷﺒﻪ ﺑﺪ ﻣﻴﻜﻨﻪ

از وﻗﺘﻰ رﻓﺘﻰ ﺗﻮ ﺗﻤﻮم آدﻣﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﻤﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﺗﻮان

ﻛﺴﻰ درﻛﻢ ﻧﻜﺮد ﺷﻬﺮ و آدﻣﺎش اﻧﮕﺎری دﻳﮕﻪ ﻏﺮﻳﺒﻪ ﺷﺪن

ﻛﺠﺎی ﻗﻠﺒﻤﻮ زدی ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺪی ﻧﻤﻴﺸﻪ ﻛﻪ ﻧﺒﻴﻨﻤﺖ

ﭘﺎی ﺗﻮ دﻳﻮوﻧﻪ ﺷﺪم ﻛﺎش ﻗﺒﻞ ﻣﺮدﻧﻢ ﻳﻪ ﺑﺎر دﻳﮕﻪ ﺑﺒﻴﻨﻤﺖ

ﺣﺎﻟﻤﻮ ﻫﻴﭽﻜﺴﻰ دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻴﻔﻬﻤﻪ اﺻﻠﺎ ﺧﺎﺻﻴﺘﺶ اﻳﻨﻪ ﺑﻰ رﺣﻤﻪ

زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻣﺸﺖ ﺧﺎﻃﺮه ﻛﻪ از ﺗﻮ و ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎﻣﻮﻧﺪه

ﻫﺮﺷﺐ و ﺗﺎ ﺧﻮد ﺻﺒﺢ دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻴﺨﻮاﺑﻢ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪه ﻗﺮﺻﺎی اﻋﺼﺎﺑﻢ

ﻛﺴﻰ ﭼﻪ ﻣﻴﺪوﻧﻪ ﭼﻰ اوﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻦ و اﻳﻦ دل دﻳﻮوﻧﻪ

ﻛﺠﺎی ﻗﻠﺒﻤﻮ زدی ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺪی ﻧﻤﻴﺸﻪ ﻛﻪ ﻧﺒﻴﻨﻤﺖ

ﭘﺎی ﺗﻮ دﻳﻮوﻧﻪ ﺷﺪم ﻛﺎش ﻗﺒﻞ ﻣﺮدﻧﻢ ﻳﻪ ﺑﺎر دﻳﮕﻪ ﺑﺒﻴﻨﻤﺖMusicdel | موزیکدل

 آهنگ کجای قلبمو زدی از رضا صادقی



اوتیسم چیست؟ چه علائمی دارد و چگونه درمان می‌شود؟

اوتیسم چیست؟ چه علائمی دارد و چگونه درمان می‌شود؟اوتیسم از لحاظ پزشکی به عنوان یک نوع ناتوانی در گروه ناتوانی‌های رشدی-عصبی تعریف می‌شود و توسط سازمان بهداشت جهانی و انجمن روان‌پزشکی آمریکا به عنوان “اختلال طیف اوتیسم” شناخته شده است. در این مقاله تلاش کردیم که برای آشنایی شما با این اختلال در مورد انواع و سطوح اختلال اوتیسم، علائم و علل بیماری، اقدامات حمایتی و درمانی و برخی موارد دیگر توضیحات و بررسی کاملی ارائه کنیم. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید.

انواع بیماری اوتیسم

بیماری اوتیسم یک اختلال طیفی است که تأثیرات گسترده‌ای بر روی تعامل اجتماعی، ارتباطات و الگوهای رفتاری فرد دارد. این بیماری به صورت طیفی شناخته می‌شود، به این معنی که افراد می‌توانند علائم متنوعی را نشان دهند که با انواع مختلفی از اوتیسم در ارتباط هستند. در ادامه، انواع مختلف بیماری اوتیسم را شرح می‌دهیم.

  • اوتیسم کودکی (Autistic Disorder)  یا اوتیسم کلاسیک، شدیدترین نوع اوتیسم است. افرادی که از این نوع اوتیسم رنج می‌برند، دچار مشکلات گسترده‌ای در تعامل اجتماعی و ارتباطات هستند. ممکن است آن‌ها در برقراری ارتباط چشمی، تفسیر عواطف دیگران و استفاده از زبان غیرکلامی دچار دشواری شوند.
  •  اوتیسم آسپرگر (Asperger’s Syndrome)  اوتیسم آسپرگر، در افرادی که هوش بالا دارند، مشاهده می‌شود. این افراد ممکن است مهارت‌های خاصی در زمینه‌هایی مانند علوم، هنر یا ریاضی داشته باشند و استعدادهای خارق‌العاده از خود نشان ‌دهند. با این حال این افراد در تعاملات اجتماعی و ارتباطات مشکلاتی را در درک غیرمستقیم، تفسیر بدنی و تقلید عادت‌های دیگران تجربه می‌کنند.
  •  اوتیسم نوجوان (Childhood Disintegrative Disorder) اوتیسم نوجوانی نادرترین نوع اوتیسم است. در این نوع، کودکانی که پیشتر توانایی‌های عمومی را داشتند، بعد از سن حدود ۲ تا ۴ سالگی، با افت ناگهانی در توانایی‌های زبانی، ارتباطی و اجتماعی روبرو می‌شوند.
  •  اوتیسم ناشناخته (Pervasive Developmental Disorder Not Otherwise Specified –( PDD-NOS):  این نوع اوتیسم شامل افرادی است که برخی از علائم و نشانه‌های اوتیسم را نشان می‌دهند، اما به طور کامل در تعریف اوتیسم کودکی، اوتیسم آسپرگر یا سایر زیردسته‌های تشخیص داده شده اوتیسم جای نمی‌گیرند.
  •  اوتیسم رت  (Rett Syndrome) این نوع اوتیسم بیشتر در دختران رخ می‌دهد و نادر است. افراد مبتلا به اوتیسم رت دچار وقفه در  رشد و کاهش چشمگیر در مهارت‌های زبانی و حرکتی می‌شوند.

همچنین، در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر درباره هر نوع از بیماری اوتیسم، مراجعه به متخصصین و پزشکان متخصص در این حوزه توصیه می‌شود. آنها می‌توانند با توجه به ویژگی‌ها و نشانه‌های هر فرد، تشخیص و درمان مناسب را تعیین کنند.

علائم بیماری اوتیسم

علائم بیماری اوتیسم در زمینه‌های مختلفی مشاهده ‌می‌شود و در هر فرد می‌تواند متفاوت باشد. در ادامه، علائم معمول بیماری اوتیسم را  بیان می‌کنیم.

  • مشکلات در تعامل اجتماعی: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در برقراری ارتباط چشمی مشکل داشته باشند و تمایل کمتری به تعامل با دیگران نشان دهند. آن‌ها به طور معمول نمی‌توانند نگرانی‌ها، شادی یا عصبانیت را به درستی در فریاد یا حرکات بدنی خود بیان کنند.
  •  محدودیت در زبان و ارتباطات: برخی از افراد مبتلا به اوتیسم مشکلات در توسعه زبان دارند. بدین صورت که کلمات را تکرار می‌کنند و یا مکالمه را با معنای قابل فهم و به خوبی انجام نمی‌دهند. همچنین، درک صحیح از عبارات غیرکلامی نظیر ژست‌ها و اشاره‌ها برای آنها دشوار است.
  • تمایل به تکرار و رفتارهای خاص: افراد مبتلا به اوتیسم معمولا علاقه زیادی به تکرار رفتارها و الگوهای خاص دارند. آنها ممکن است با اشتیاق  رفتارهای خاصی را تکرار کنند و از تغییر در روال‌های روزمره ناراحت شوند.
  •  حساسیت به تحریکات حسی: برخی از افراد مبتلا به اوتیسم حساسیت بیشتری نسبت به تحریکات صوتی، نوری یا لمسی دارند. آنها ممکن است به صداهای بلند یا نورهای درخشان واکنش نشان دهند و یا از تماس بدنی زیاد ناراحت شوند.
  •  محدودیت در بازی و خلاقیت: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در بازی و خلاقیت با مشکل مواجه شوند. آن‌ها تمایل کمتری به بازی با دیگران و ایفای نقش‌های خیالی نشان می‌دهند.

مهم است بدانید که هر فرد مبتلا به اوتیسم می‌تواند تجربه‌ها، نیازها و قدرت‌های منحصر به فردی داشته باشد. این‌ها توصیفات عمومی بیماری اوتیسم هستند و برای تشخیص دقیق و درمان مناسب، مراجعه به تخصصی‌های مربوطه و متخصصین حوزه اوتیسم توصیه می‌شود. آنها می‌توانند با توجه به نشانه‌ها و ویژگی‌های هر فرد، تشخیص و برنامه درمانی مناسب را تعیین کنند. علت بیماری اوتیسم

علت بیماری اوتیسم

علت اوتیسم هنوز به طور کامل مشخص نشده است. اما تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی و محیطی در رشد این اختلال نقش دارند.

  • عوامل ژنتیکی: ارثی بودن اوتیسم مورد توجه محققان قرار گرفته است. بر اساس تحقیقات، وجود تغییرات ژنتیکی در برخی از ژن‌ها می‌تواند باعث بروز اوتیسم شود. مطالعات نشان داده‌اند که وجود خواهران یا برادران مبتلا به اوتیسم، احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد.
  • عوامل محیطی: عوامل محیطی نیز می‌توانند در بروز اوتیسم نقش داشته باشند. مطالعات نشان داده‌اند که عواملی مانند عفونت‌های ویروسی در دوران بارداری، مصرف مواد مخدر توسط مادر در دوران بارداری، کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی، و مشکلات تغذیه‌ای ممکن است بر توسعه اوتیسم تأثیرگذار باشند.
  • اختلالات نوروشیمیایی و ساختاری: برخی تحقیقات نشان داده‌اند که تغییرات در عملکرد مغز و ساختار آن ممکن است در بروز اوتیسم نقش داشته باشد. اختلالات نوروشیمیایی، کاهش سطح عملکرد نورون‌ها و نقص در ارتباطات بین سلول‌های عصبی می‌توانند از علل ابتلا به اوتیسم باشند.

با این حال، توجه داشته باشید که اوتیسم یک اختلال پیچیده است و علت آن تنها به یک عامل محدود نمی‌شود. احتمالا ترکیبی از ژنتیک، علل محیطی و عوامل دیگر در توسعه این بیماری نقش دارند. همچنین، هر فرد ممکن است به طرز متفاوتی به عوامل مختلف پاسخ دهد و اینکه دقیقا چگونه این عوامل باعث بروز اوتیسم می‌شوند هنوز به طور کامل مشخص نشده است.

سطوح اختلال طیف اوتیسم

سطوح اختلال طیف اوتیسم (Autism Spectrum Disorder)  در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders – DSM-5)، بر اساس نیازهای فرد برای حمایت تعریف شده‌اند و توصیف کننده‌ی نیازها و علائم فرد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم هستند. سطوح اوتیسم به تخصصی‌ترین تشخیص‌ها اجازه می‌دهند تا طرح‌های درمانی مؤثرتری را ارائه کنند و به مراقبان کمک می‌کنند تا علائم و نیازهای فرد را بهتر درک کنند. در ادامه به بیان این سطوح می‌پردازیم. سطح ۱ اوتیسم: نیاز به حمایت سطح ۱ اوتیسم ملایم‌ترین و یا “بالاترین عملکرد” از اوتیسم است که شامل افرادی می‌شود که قبلا با سندرم آسپرگر تشخیص داده می‌شدند. در این سطح، افراد نیاز به حمایت کمتری نسبت به سطوح دیگر دارند و معمولا توانایی کلامی و غیرکلامی نسبتا خوبی دارند. آنها می‌توانند در ارتباطات اجتماعی معمولی شرکت کنند، اما ممکن است در برقراری و حفظ روابط دچار مشکلاتی شوند. افراد با اوتیسم سطح 1 اغلب در درک نشانه‌های اجتماعی، تفسیر عبارات غیرکلامی و درک عواطف دیگران با دشواری مواجه هستند. همچنین، ممکن است علاقه‌ها و تمایلات آنها محدود و متمرکز شده باشد و در مقیاس کمتری نسبت به سطوح دیگر اوتیسم رفتارهای تکراری انجام دهند. با این حال مهم‌ترین ویژگی در سطح 1 اوتیسم این است که افراد توانایی بالقوه برای موفقیت در زندگی روزمره و ارتباطات اجتماعی را دارند، و به حمایت و کمک کمی نیاز دارند تا بتوانند مشکلات خود را مدیریت کنند و در محیط اجتماعی به خوبی عمل کنند. سطح ۲ اوتیسم: نیاز به حمایت قابل توجه سطح 2 اوتیسم شدیدتر از سطح 1 است و در آن افراد با چالش‌های بیشتری در ارتباط اجتماعی و رفتارهای تکراری مواجه هستند. در این سطح، مشکلات ارتباطی کلامی و غیرکلامی و واکنش‌های کاهش یافته یا غیرطبیعی به نشانه‌های اجتماعی وجود دارد. همچنین، افراد با اوتیسم سطح 2 در مقایسه با افراد سطح 1، مشکلات بیشتری در تغییر روتین زندگی و تنظیم رفتار دارند. رفتارهای تکراری نیز بیشتر و به طور آشکارتری ظاهر می‌شوند. همچنین، این افراد ممکن است در مقابله با تغییرات در روال روزانه مشکلاتی داشته باشند که به رفتارهای چالش‌برانگیز منجر شود. سطح 3 اوتیسم: نیاز به حمایت بسیار قابل توجه سطح 3 اوتیسم شدیدترین سطح اوتیسم است و با چالش‌های شدید در ارتباط اجتماعی و رفتار همراه است. افراد با اوتیسم سطح 3 ممکن است فقط از چند کلمه قابل فهم استفاده کنند. تعامل اجتماعی آنها بسیار محدود است و تنها به منظور برآورده کردن نیازهای فوری انجام می‌شود. این افراد به طرز غیرطبیعی با دیگران تعامل می‌کنند و توانایی انطباق با تغییرات در روند زندگی خود را ندارند. رفتارهای محدود کننده یا تکراری نیز توانایی عملکرد این افراد را مختل می‌کند. تغییر تمرکز از یک فعالیت به فعالیت دیگر با مشکلات بسیاری همراه بوده و باعث ناراحتی قابل توجهی در فرد می‌گردد. تشخیص و تعیین سطح اوتیسم باید توسط متخصصین و متخصصین روانپزشکی صورت گیرد. آنها از طریق مشاهده، سنجش و مصاحبه با فرد و خانواده اطلاعات لازم را برای تشخیص و تعیین سطح اوتیسم جمع‌آوری می‌کنند.

تست تشخیص اوتیسم

تست تشخیص اوتیسم به منظور جمع‌آوری اطلاعاتی کامل از تاریخچه رشد و تکامل فرد، رفتارها، علائم و نشانه‌های مربوط به اوتیسم و تأثیر آن بر زندگی روزمره فرد و خانواده او استفاده می‌شود. بر اساس این اطلاعات، تشخیص و تعیین سطح اختلال طیف اوتیسم برای فرد انجام می‌شود. هرچند که تست تشخیص اوتیسم ممکن است به عنوان یک ابزار مفید در فرایند تشخیص اوتیسم مورد استفاده قرار بگیرد، اما تشخیص نهایی باید توسط متخصصان حوزه اوتیسم و اختلالات رشدی بر اساس ارزیابی جامع و دقیق انجام شود. در ادامه به معرفی برخی از تست‌های تشخیص اوتیسم می‌پردازیم. تست تشخیص اوتیسم  Autism Diagnostic Observation Schedule (ADOS) تست(ADOS) به عنوان یکی از تست‌های اساسی برای تشخیص اوتیسم به کار می‌رود. در این تست، تعاملات اجتماعی، زبان و ارتباطات، و رفتارهای محدود و تکراری در فرد مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. تست ADOS به صورت مشاهده رفتاری در موقعیت‌های مختلف، مانند بازی یا تعاملات اجتماعی، صورت می‌گیرد. Autism Diagnostic Interview (ADI) تست(ADOI) به صورت مصاحبه با والدین یا نگهدارندگان فرد مورد ارزیابی انجام می‌شود. در این مصاحبه، سؤالاتی درباره تاریخچه توسعه فردی، تعاملات اجتماعی، زبان و ارتباطات، و رفتارهای محدود و تکراری پرسیده می‌شود. این تست به تشخیص و شناخت بهتر ویژگی‌های نقص‌های ارتباطی و اجتماعی در افراد مبتلا به اوتیسم کمک می‌کند. Childhood Autism Rating Scale (CARS) تست(CARS) برای ارزیابی و امتیازدهی به رفتارها و نشانه‌های اوتیسم در کودکان استفاده می‌شود. در این تست، مشاهده و ارزیابی رفتارها و علائم مختلفی، از جمله تعاملات اجتماعی، زبان و نقص‌های ارتباطی و رفتارهای تکراری و محدود، صورت می‌گیرد. Social Communication Questionnaire (SCQ) تست(SCQ) به صورت پرسشنامه است و برای ارزیابی نشانه‌های اوتیسم در کودکان و نوجوانان استفاده می‌شود. این پرسشنامه شامل سؤالاتی درباره تعاملات اجتماعی، زبان، ارتباطات و رفتارهای تکراری و محدود است. تست‌های روانشناختی تست‌های روانشناختی مانند آزمون‌های شناختی، آزمون‌های توجه و محدوده عملکرد، و آزمون‌های تحلیل مشکلات یادگیری نیز ممکن است برای ارزیابی شاخص‌های مرتبط با اوتیسم استفاده شوند. تشخیص اوتیسم نیازمند ارزیابی جامع و شخصی‌سازی شده است و تیم متخصص باید با توجه به نیازهای هر فرد، تست‌های مناسب را انتخاب کند. همچنین، تشخیص اوتیسم بر اساس تنها یک تست ممکن نیست و به ترکیبی از تست‌ها، مشاهدات رفتاری و ارزیابی‌های دیگر نیاز است.

 اوتیسم چگونه درمان می‌شود؟

درمان اختلال طیف اوتیسم (ASD) به منظور کاهش علائمی که با عملکرد روزمره و کیفیت زندگی تداخل می‌کنند، انجام می‌شود. اوتیسم هر فرد را به صورت منحصر به فرد تحت تأثیر قرار می‌دهد، بنابراین نیازهای درمانی هر فرد با اوتیسم متفاوت است. درمان‌ها می‌توانند در محیط آموزشی، سلامت، اجتماعی و خانه یا ترکیبی از این محیط‌ها ارائه شوند. ارتباط و همکاری بین ارائه‌دهندگان درمان، فرد مبتلا به اوتیسم و خانواده او دارای اهمیت است. زیرا همکاری باعث می‌شود تا اهداف و پیشرفت درمان مطابق با انتظارات برآورده شود. هنگامی که افراد مبتلا به اوتیسم از دوران دبیرستان خارج شده و پا به بزرگسالی می‌گذارند، ارائه خدمات اضافی به آنان سلامت و عملکرد روزانه آن‌ها را ارتقا داده و مشارکت اجتماعی‌شان را تسهیل می‌کند. در ادامه با در نظر داشتن این مهم که(برنامه‌های درمانی معمولا برای هر فرد به صورت خاص طراحی می‌شوند) به بررسی انواع درمان‌ها می‌پردازیم.

انواع درمان‌ها

انواع مختلفی از درمان‌ها در دسترس هستند که معمولا به دسته‌های زیر تقسیم می‌شوند، اگرچه برخی از درمان‌ها شامل چندین رویکرد می‌شوند.

  • روش‌های رفتاری
  • روش‌های توسعه‌ای
  •  روش‌های آموزشی
  •  روش‌های اجتماعی-رابطه‌ای
  • روش‌های دارویی
  •  روش‌های روانشناختی
  •  درمان‌های تکمیلی و جایگزین

رویکردهای رفتاری رویکردهای رفتاری بر تغییر رفتارها با درک آنچه قبل و بعد از رفتار رخ می‌دهد تمرکز می‌کنند. رویکردهای رفتاری بیشترین شواهد را برای درمان علائم اوتیسم دارند و در بسیاری از مدارس و مراکز درمانی استفاده می‌شوند. یکی از درمان‌های رفتاری معروف برای افراد مبتلا به اوتیسم، تحلیل رفتاری کاربردی (ABA)  است که به افزایش رفتارهای مطلوب و کاهش رفتارهای نامطلوب با هدف بهبود مهارت‌های مختلف کمک می‌کند. پیشرفت ها در این روش مورد اندازه‌گیری و ارزیابی قرار می‌گیرد. دو نوع آموزش ABA شامل آموزش آزمایشی جزئی (DTT) و آموزش پاسخ محور(PRT) هستند.

  • DTT از دستورات مرحله به مرحله برای آموزش رفتار یا پاسخ مورد نظر استفاده می‌کند. درس‌ها به بخش‌های ساده تقسیم می‌شوند و پاسخ‌ها و رفتارهای مطلوب پاداش داده می‌شوند و پاسخ‌ها و رفتارهای نامطلوب نادیده گرفته می‌شوند.
  • PRT در محیطی طبیعی و نه در محیط کلینیکی انجام می‌شود. هدف PRT بهبود چندین “مهارت اصلی” است که به فرد در یادگیری مهارت‌های دیگر کمک می‌کند. به عنوان مثال یکی از مهارت اصلی، برقراری ارتباط با دیگران است.

رویکردهای توسعه‌ای رویکردهای توسعه‌ای بر بهبود مهارت‌های توسعه‌ای خاص مانند مهارت‌های زبانی یا مهارت‌های جسمی یا یک مجموعه گسترده‌تر از توانایی‌های توسعه‌ای مرتبط تمرکز دارند. رویکردهای توسعه‌ای اغلب با رویکردهای رفتاری ترکیب می‌شوند. یکی از روش‌های توسعه‌ای رایج برای افراد مبتلا به اوتیسم، درمان گفتار و زبان است. درمان گفتار و زبان به بهبود درک و استفاده از گفتار و زبان شخص کمک می‌کند. برخی افراد مبتلا به اوتیسم به صورت کلامی ارتباط برقرار می‌کنند. در حالی که برخی دیگر از طریق استفاده از علامت‌ها، حرکات، تصاویر یا دستگاه ارتباط الکترونیکی قادر به برقرار ارتباط می‌شوند. یکی دیگر از روش‌های توسعه‌ای درمان شغلی و آموزش مهارت‌هایی به فرد است که کمک می‌کند تا بتواند به صورت حداکثر، مستقل زندگی کند. این مهارت‌ها معمولا شامل پوشیدن لباس، خوردن، استحمام و برقراری ارتباط با دیگران هستند. هدف از درمان شغلی افزایش استقلال و خودکفایی فرد در زندگی روزمره و اشتغال به کار است. رویکردهای آموزشی رویکردهای آموزشی بر تقویت مهارت‌های تحصیلی و آموزشی فرد تمرکز دارند. این رویکرد شامل آموزش مهارت‌های تحصیلی از جمله خواندن، نوشتن، محاسبه و حل مسائل ریاضی،همچنین مهارت‌های عملی مانند مهارت‌های کاربردی و حرفه‌ای یا مهارت‌های اجتماعی مانند برقراری ارتباط و همکاری است. رویکردهای آموزشی معمولا در محیط آموزشی انجام می‌شوند و توسط متخصصین آموزشی، معلمان یا مربیان ارائه می‌شوند. رویکردهای اجتماعی-رابطه‌ای   سیاتیک چیست ؟ علائم و روش های درمان آنبیشتر بخوانید:سیاتیک چیست؟ علائم و روش های درمان آن رویکردهای اجتماعی-رابطه‌ای بر تقویت مهارت‌های اجتماعی و برقراری روابط با دیگران تمرکز دارند. این رویکردها شامل آموزش مهارت‌های ارتباطی، تعامل اجتماعی، تشخیص و استفاده از عواطف و مهارت‌های دیگر مربوط به روابط اجتماعی است. رویکردهای اجتماعی-رابطه‌ای اغلب در محیط‌های گروهی یا در محیط‌های اجتماعی مانند مدارس، کلاس‌های مهارتی یا گروه‌های پشتیبانی ارائه می‌گردند.  اوتیسم چگونه درمان می‌شود؟ روش‌های دارویی در برخی موارد، استفاده از داروها می‌تواند به کنترل برخی از علائم اوتیسم کمک کند. این داروها توسط پزشکان تجویز می‌شوند و نیاز به نظارت و پیگیری دقیق دارند. ممکن است هر فرد به عنوان پاسخ به داروها به طور متفاوت واکنش نشان دهد، بنابراین در این روش نیاز به تنظیم داروها و مانیتورینگ مداوم وضعیت بیماری و عوارض جانبی وجود دارد. روش‌های روانشناختی روش‌های روانشناختی به بررسی عوامل روانی اوتیسم تمرکز دارند. این روش‌ها  شامل مشاوره روانشناختی، روان درمانی، روش‌های مداخله محور و ترکیبی از روش‌های مختلف هستند. درمان‌های تکمیلی و جایگزین درمان‌های تکمیلی به عنوان مکمل برای درمان‌های اصلی مورد استفاده قرار می‌گیرند و بهبود و کاهش علائم اوتیسم را هدف می‌گیرند. این درمان‌ها غالبا به صورت تکنیک‌ها و روش‌های مختلفی اعمال می‌شوند و می‌توانند در مهارت‌های اجتماعی، ارتباطی و رفتاری فرد بهبود به همراه داشته باشند. در زیر به برخی از درمان‌های تکمیلی متداول در اوتیسم اشاره می‌کنیم:

  • موسیقی درمانی: استفاده از موسیقی‌می‌تواند در تمرکز، تعامل اجتماعی و بیان عواطف برای فرد مبتلا به اوتیسم مفید باشد.
  • درمان با حیوانات: این روش شامل استفاده از حیوانات خانگی یا حیوانات آموزش‌دیده مثل سگ‌های راهنما است. حضور حیوانات ممکن است فرد را به تعامل اجتماعی و کاهش تنش‌ها و استرس‌ها تشویق کند.
  •  درمان با بازی: استفاده از بازی‌های تخصصی و قوانین ساختارمند در جلسات تربیتی و آموزشی می‌تواند به بهبود ارتباط و مهارت‌های اجتماعی کمک کند.
  • روش‌های تغذیه‌ای: برخی از افراد مبتلا به اوتیسم نیازهای تغذیه‌ای خاصی دارند. تغذیه متعادل و استفاده از تغذیه‌های خاص می‌تواند به بهتر شدن رفتارها و سلامتی فرد کمک کند.
  • مکمل‌های غذایی: برخی مکمل‌های غذایی مانند ویتامین‌ها، مواد معدنی و اسیدهای چرب امگا-3  به در بهبود علائم اوتیسم موثر هستند. با این حال، قبل از مصرف هرگونه مکمل غذایی، بهتر است با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید.
  •  روش‌های مکمل: برخی روش‌های مکمل مانند روش‌های آروماتراپی، تکنیک‌های تنفس، ماساژ و روش‌های طب سوزنی (آکوپانکچر) نیز به عنوان درمان‌های تکمیلی در اوتیسم استفاده می‌شوند. این روش‌ها می‌توتوانند به کاهش استرس، اضطراب و افزایش کیفیت خواب کمک کنند.

آیا اوتیسم درمان قطعی دارد؟

به نظر می‌رسد هنوز درمانی قطعی برای اوتیسم وجود ندارد. اوتیسم یک اختلال عصبی است که معمولا در طول زندگی با کودکان باقی می‌ماند. هرچند برخی از روش‌ها و برنامه‌های درمانی می‌توانند به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کنند تا توانایی‌هایشان را توسعه دهند و مشکلات را کاهش دهند، اما درمان قطعی و کامل برای اوتیسم وجود ندارد. هر کودک ممکن است به طور متفاوت به درمان و مداخله‌ها پاسخ دهد، بنابراین تجربه و نتایج ممکن است بین فرد به فرد متفاوت باشد. آیا اوتیسم درمان قطعی دارد؟

کار درمانی و اقدامات حمایتی برای اوتیسمی ها

کار درمانی حرفه‌ای یک روش اصلی درمان برای افراد مبتلا به اختلال اوتیسم است که با همکاری متخصصین درمان حرفه‌ای و خانواده، به مراقبت و پشتیبانی از افراد مبتلا کمک می‌کند. کار درمانی بر مبنای توانمندسازی، بهبود و حفظ توانایی انجام فعالیت‌های روزمره و ارتباط با دیگران برای افراد مبتلا تمرکز دارد. یکی از نقش‌های مهم کار درمانی در درمان اوتیسم، ارزیابی سطح توسعه فرد است. درمان‌گران حرفه‌ای درمانی، با استفاده از ابزارهای ارزیابی مناسب، میزان توانمندی‌های جسمی، حسی، عاطفی و شناختی فرد را سنجیده و ارزیابی می‌کنند. بر اساس این ارزیابی‌ها، اقدامات درمانی مناسبی برای فرد تعیین می‌شود. در زیر در مورد اقدامات حمایتی در کار درمانی برای افراد مبتلا به اوتیسم توضیح می‌دهیم. تمرکز بر ادغام حسی و استراتژی‌های مبتنی بر حس در این روش، توجه به حس و حرکت بیمار با استفاده از فعالیت‌های مانند فشار دادن، چیدن، جنبش بدن و تمرینات تعادلی می‌باشد. این مداخله به کودکان اوتیسم کمک می‌کند تا در تمرکز حواس، تنظیم و واکنش به محیط اطراف خود به  شرایط بهتری دست یابند. تأکید بر سلامت روانی و روان‌شناسی این مداخله شامل کار با مشکلات روانی و روان‌شناختی مرتبط با اوتیسم است. متخصصان کار درمانی می‌توانند با استفاده از تکنیک‌های مانند تمرینات تنفس، تمرینات آرامش و استراتژی‌های مدیریت استرس به کودکان اوتیسم کمک کنند تا با مشکلات روانی خود مقابله کنند و بهتر شوند.  به کار بردن استراتژی‌ها و برنامه‌های توسعه احساسات و خودتنظیمی این شیوه به کودکان اوتیسم کمک می‌کند تا مهارت‌های احساسی و خودتنظیمی خود را بهبود بخشند. استراتژی‌های توسعه احساسات شامل تشویق کودکان به شناخت و بیان احساسات، توسعه مهارت‌های مدیریت خشم و اضطراب، و ارائه راهکارهای خودتنظیمی در مواجهه با موقعیت‌های مختلف است. سازماندهی گروه‌های همسال، مشارکت اجتماعی و فعالیت‌های بازی این مداخله بر ارتقای تعاملات اجتماعی کودکان اوتیسم تأکید دارد. بدین صورت که از طریق فعالیت‌های گروهی و بازی‌های همسال، کودکان می‌توانند مهارت‌های ارتباطی، همکاری و تعامل اجتماعی خود را تقویت کنند. ارتقای مهارت‌های خودمراقبتی به کودکان اوتیسم آموزش داده می‌شود که چگونه مهارت‌های خودمراقبتی مانند استحمام، تغذیه و آرایش را ارتقا بخشند.  یادگیری این مهارت‌ها به کودکان کمک می‌کند تا استقلال بیشتری در زندگی روزمره خود داشته باشند.

آیا رژیم غذایی می‌تواند بر اوتیسم تاثیر بگذارد؟

تأثیر رژیم غذایی بر اوتیسم موضوعی است که برای محققان و افرادی که با این اختلال مبتلا هستند، همواره جذابیت داشته است. در حال حاضر، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد رژیم غذایی می‌تواند بر برخی از علائم اوتیسم تاثیر داشته باشد، اما برای یافتن یک پاسخ قطعی نیاز به تحقیقات بیشتر و دقیق‌تر است. یک مقاله منتشر شده در سایت مرکز ملی اطلاعات پزشکی (PubMed Central)  با عنوان “The Effects of Dietary Interventions on Autism”، بررسی‌های متعددی را درباره تأثیر رژیم غذایی بر اوتیسم ارائه می‌دهد. مطالعات نشان می‌دهند که برخی رژیم‌ها می‌توانند در برخی از علائم اوتیسم بهبود به همراه داشته باشند، اما این تأثیرات  ممکن است برای هر فرد متفاوت باشد. به عنوان مثال، رژیم کاهش گلوتن و کازئین (Gluten-(Free Casein-Free Diet)  که در آن مصرف غذاهای حاوی گلوتن (موجود در گندم و جو) و کازئین (موجود در محصولات لبنی) محدود می‌شود، بعضی از کودکان مبتلا به اوتیسم را می‌تواند بهبود بخشد. در مطالعات دیگر، رژیم کم‌سدیم، رژیم پرزینکتوز (High-Protein, Low-Carbohydrate Diet)  و رژیم‌های غنی از اسیدهای چرب امگا-3 نیز بررسی شده‌اند و تأثیرات مثبتی در علائم اوتیسم نشان داده‌اند. اما باید توجه داشت که نتایج این مطالعات همچنان محدود و متناقض هستند. برخی تحقیقات نشان داده‌اند که رژیم غذایی تأثیری بر علائم اوتیسم ندارد و برخی دیگر نتایج مثبت گزارش کرده‌اند. همچنین، تأثیر رژیم غذایی بر اوتیسم ممکن است به عوامل مختلفی مانند سن، جنسیت، شدت علائم و وضعیت فیزیولوژیک هر فرد بستگی داشته باشد. در نظر داشته باشید که تغییرات رژیم غذایی ممکن است نتایج فوری و قطعی در بهبود علائم اوتیسم به همراه نداشته باشد. به عنوان مثال، در برخی موارد، تغییرات مثبت در علائم ممکن است به مرور زمان رخ دهد و نیاز به صبر و استمرار داشته باشد.

تفاوت بین اوتیسم و ADHD چیست؟

درک و فهم تفاوت علائم اختلال‌های، نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD)  و اوتیسم (ASD)  کمی پیچیده است. اوتیسم و ADHD دو اختلال نوروتوسایکولوژیکی جداگانه هستند، اما برخی از علائم آنها را می‌تواند به اشتراک بگذارند. اوتیسم معمولاً با مشکلات در ارتباطات اجتماعی، اختلالات در تعاملات اجتماعی و الگوهای تکراری رفتاری مشخص می‌شود. از سوی دیگر، ADHD به مشکلات در تمرکز، بیش فعالی و کنترل غریزه همراه است. هر دو اختلال می‌توانند همزمان در فردی رخ دهند و علائم مشابهی داشته باشند. در ادامه به بیان تفاوت‌ها می‌پردازیم. تفاوت بین اوتیسم و ADHD چیست؟

  • یکی از تفاوت‌های اصلی بین اوتیسم و ADHD در مورد کمبود توجه است. در ADHD، دشواری تمرکز بر یک موضوع برای مدت طولانی و کنترل حواس مشاهده می‌شود، در حالی که در اوتیسم، کمبود توجه به موضوعاتی که علاقه‌مندی ندارند و ارتباطات اجتماعی می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند.
  • در مورد مهارت‌های ارتباطی نیز تفاوت‌های قابل توجهی بین اوتیسم و ADHD وجود دارد. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است صحبت کردن بیش از حد، نتوانند کنترل کلامشان را داشته باشند و به تأثیر کلامشان بر دیگران توجه نکنند. از سوی دیگر، کودکان با اوتیسم معمولاً دشواری در بیان احساسات و افکار خود دارند و ممکن است از حرکات و اشاره به منظور برقراری ارتباط استفاده نکنند.
  • همچنین، در مورد روتین و ساختار نیز تفاوت‌هایی وجود دارد. کودکان مبتلا به ADHD به سرعت از ساختارهایی که برایشان جذاب نیستند خسته می‌شوند و علاقه‌مندی خود را از دست می‌دهند. در عین حال، کودکان اوتیسم به روتین و ساختار تأکید دارند و تغییرات در آن می‌تواند ناراحتی و عصبانیت آنها را به دنبال داشته باشد.

 

کودکان اوتیسم چه خصوصیاتی دارند؟

کودکان مبتلا به اوتیسم می‌توانند برخی از خصوصیات زیر را داشته باشند:

  • کودکان اوتیسم ممکن است به صدای صدا زدن به اسمشان پاسخ ندهند.
  • آنها ممکن است از برقراری تماس چشمی خودداری کنند.
  • از پاسخ دادن به لبخند شما اجتناب کنند.
  •  اگر با یک طعم، بو یا صدا مشخصی مواجه شوند که آن را نپسندند معمولا بسیار عصبانی می‌شوند.
  • در آنان حرکات تکراری مانند جابجایی انگشتان یا تکان دادن بدن مشاهده می‌شود
  • معمولا نسبت به سایر کودکان کمتر صحبت می‌کنند و کلمات کمتری بکار می‌برند.
  • همچنین کمتر بازی های تخیلی انجام می‌دهند.
  • به علاوه غالبا عبارت‌های یکسانی را تکرار می‌کنند.
  • آن‌ها ممکن است به دیگران و حالات ذهنی یا احساساتشان توجه کمتری داشته باشند.
  • کودکان اوتیسم ممکن است سبک صحبتی غیرمعمول داشته باشند.
  • معمولا به موضوعات یا فعالیت‌های خاص علاقه بسیار شدید نشان می‌دهند.
  • این کودکان در برقراری روابط دوستانه با مشکل مواجه می‌شوند و تمایل به تنها بودن دارند.
  • در بیان احساسات خود راحت نیستند.

علائم اوتیسم در نوجوانان چیست؟

در نوجوانان، برخی علائم و نشانه‌های خاص می‌توانند به وجود آید که می‌تواند به والدین، معلمان و مراقبان کمک کند تا اوتیسم در نوجوانان را شناسایی کنند. در زیر، برخی از این علائم و نشانه‌ها را ذکر می‌کنیم.  مشکل در تعاملات اجتماعی و ارتباط

  • دشواری در برقراری رابطه دوستی‌
  • اشتباه در تشخیص نشانه‌ها و زبان بدن
  • تفسیر اشتباه مکالمات
  • ترجیح برقراری دوستی‌های آنلاین به جای روابط حضوری
  • نقص در تماس چشمی
  • اظهار نظر که “به جمع نمی‌پیوندم”

سختگیری و انعطاف‌ناپذیری در فکر (فکر کردن سیاه و سفید)

  • مشکلات در پردازش حسی
  • تجربه بار سنگینی از سر و صداهای محیطی مانند سر و صدای مدرسه
  • ناتوانی در مقابله با صف‌ها و اتلاف زمان
  • حساسیت به لمس
  • مشکلات در برنامه‌ریزی و سازماندهی کارها، کیف و روز مدرسه

 مشکلات عاطفی

  • عدم اعتماد به نفس
  • مشکل در بیان و تشخیص احساسات خود
  • درجه اضطراب بیش از حد نسبت به وضعیتی که آن را تحریک می‌کند
  • حالت افسردگی و ناراحتی روحی
  • تمایل به انزوا از دنیای بیرون

علائم اوتیسم در بزرگسالان چیست؟

علائم اوتیسم در بزرگسالان می‌تواند متفاوت باشد، اما برخی علائم متداول را در زیر بیان می‌کنیم. دشواری در درک افکار و احساسات دیگران

  • مشکل در درک اینکه دیگران در چه فکری هستند یا چه احساسی دارند.
  • اضطراب شدید در مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی.
  • دشواری در برقراری دوستی و تمایل به تنها بودن.
  • به نظر رسیدن بی‌احترامی، بی‌اهمیتی یا بی‌توجهی کردن به دیگران بدون اینکه قصد این رفتارها را داشته باشند.
  • دشواری در بیان احساسات شخصی خود.

 تفسیر حرف‌ها و عبارات به صورت حرف به حرف

  • درک کلام به صورت حرف به حرف و عدم درک اصطلاحات یا طنزها.
  • عدم درک شوخ‌طبعی‌ها
  • پیوستگی به روال روزانه و ایجاد اضطراب شدید در صورت تغییر آن.

 علائم و رفتارهای تکراری

  • عدم درک قوانین اجتماعی مانند قطع کردن صحبت‌های دیگران.
  • اجتناب از تماس چشمی با دیگران.
  • حساسیت زیاد به تماس بدنی از سوی دیگران یا عصبانیت شدید در صورت نزدیک شدن آنها.
  • توجه به جزئیات کوچک، الگوها، بوها یا صداها که دیگران به آنها توجه نمی‌کنند.
  • علاقه شدید به موضوعات یا فعالیت‌های خاص و علاقه به برنامه‌ریزی دقیق قبل از انجام آنها.

آیا بین زنان و مردان مبتلا به اوتیسم تفاوتی وجود دارد؟

بین زنان و مردان مبتلا به اوتیسم تفاوت‌هایی وجود دارد. در گذشته، اکتشاف و تشخیص اوتیسم بیشتر در مردان صورت می‌گرفته است و به همین دلیل، علائم اوتیسم در زنان به طور کلی کمتر شناخته می‌شدند. اما اکنون مطالعات نشان می‌دهند که اوتیسم در زنان نیز رخ می‌دهد و در برخی جوانب با اوتیسم در مردان تفاوت‌هایی وجود دارد. در ادامه در مورد تفاوت‌ها توضیح می‌دهیم.

  • یکی از تفاوت‌های اصلی میان زنان و مردان مبتلا به اوتیسم در نحوه بروز و نمایش علائم است. زنان معمولا مهارت‌های اجتماعی و تعاملی بهتری دارند و در زندگی اجتماعی می‌توانند تعاملات بیشتری داشته باشند. آنها ممکن است بتوانند علائم اوتیسم را پنهان کنند و رفتارهای مناسب‌تری را نمایش دهند تا در جامعه بهتر جای بگیرند. این موضوع سبب تشخیص دیرهنگام یا عدم تشخیص اوتیسم در زنان می‌شود.
  • علاوه بر این، زنان مبتلا به اوتیسم کمتر علائم تکراری نشان می‌دهند، به طوری که این علائم در مردان اوتیسمی بیشتر مشاهده می‌شود. همچنین، این زنان اغلب در درک احساسات و عواطف دیگران نسبت به مردان مبتلا به اوتیسم مشکل کمتری دارند و احتمالا بهتر بتوانند در موقعیت‌های اجتماعی متناسب عمل کنند.
  • از طرف دیگر، تحقیقات نشان می‌دهد که زنان مبتلا به اوتیسم ممکن است با مشکلات روانشناختی، اضطراب و افسردگی مواجه شوند. همچنین، تشخیص اوتیسم در زنان ممکن است دشوارتر باشد زیرا علائم آنها کمتر به معیارهای تشخیصی متداول می‌خورند که برای مردان تعیین شده‌اند.

به طور کلی، تفاوت‌های بین زنان و مردان مبتلا به اوتیسم نشان می‌دهد که نیاز به توجه و آگاهی بیشتر در جامعه و حوزه تشخیص و پشتیبانی از زنان مبتلا به اوتیسم وجود دارد.

عوامل خطر ایجاد اوتیسم چیست؟

عوامل خطر ایجاد اوتیسم چیست؟ اوتیسم یک طیف از اختلالات بسیار پیچیده است و علائم متنوعی دارد که شدت آنها متفاوت است. به دلیل پیچیدگی این اختلال، عوامل ژنتیکی و محیطی متعددی در بروز آن نقش دارند. ژن‌ها به همراه تأثیرات محیطی می‌توانند در رشد کودک به نحوی که به اوتیسم منجر می‌شود، تأثیر بگذارند. در زیر به تعدادی از عوامل خطر ایجاد اوتیسم که شناخته شده هستند می‌پردازیم.

  • کودکانی که دچار اختلالات ژنتیکی مانند سندرم فراگیل ایکس، سندرم داون و سندرم رت هستند، در مقایسه با دیگران، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اوتیسم هستند. ژن‌های مختلفی ممکن است در توسعه اختلال طیف اوتیسم نقش داشته باشند. به طور مثال اختلال ژنتیکی سندرم رت با اختلال ذهنی، کاهش رشد سرعت سر و از دست دادن استفاده از دست مرتبط است. تقریبا تنها در دختران رخ می‌دهد. عوامل ژنتیکی دیگر شامل جهش‌های ژنتیکی یا تغییرات ژنتیکی نیز می‌توانند موجب افزایش خطر اوتیسم در کودک ‌شوند. برخی جهش‌های ژنتیکی ممکن است به ارث رسیده باشند، در حالی که برخی دیگر به صورت تصادفی رخ می‌دهند. در بعضی موارد، ژن‌های دیگری در توسعه غیرطبیعی مغز یا تأثیر بر مسیرهای ارتباطی سلول‌های مغزی نقش دارند. بنابراین،  برخی از ژن‌های دیگر نیز می‌توانند شدت علائم را تعیین کنند.
  • اگرچه تحقیقات قطعی برای اثبات این ادعا وجود ندارد، اما به نظر می‌رسد سن والدین به عنوان یک عامل خطر در اوتیسم دخیل باشد. کودکانی که از والدینی که دارای سن بالا هستند متولد می‌شوند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اوتیسم قرار می‌گیرند.
  • کودکانی که با وزن تولد کم به دنیا می‌آیند، در خطر بروز اوتیسم قرار دارند.
  • وجود برادر یا خواهر  مبتلا به اوتیسم خطر ابتلا به اوتیسم را برای کودک افزایش می‌دهد.
  • نوزادانی که قبل از 26 هفته بارداری به دنیا می‌آیند، ممکن است خطر بالایی برای ابتلا به اوتیسم داشته باشند.
  • اسکلروز توبروسیس، یک وضعیت است که در آن تومورهای خوش‌خیم در مغز تشکیل می‌شوند، ممکن است خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهد.
  • پسران تقریبا چهار برابر احتمال بیشتری برای ابتلا به اوتیسم نسبت به دختران دارند.
  • در یک خانواده، اگر یکی از فرزندان اوتیسم داشته باشد، خطر بارداری و زایمان فرزند دیگری با اوتیسم بالا است. همچنین امکان وجود مشکلات کوچکی در ارتباطات اجتماعی یا ارتباطات خود والدین یا خویشان کودک وجود دارد که معمولا با اختلال طیف اوتیسم همخوانی دارد.

علاوه بر عوامل فوق، عوامل زیر نیز ممکن است در توسعه اوتیسم نقش داشته باشند یا خطر آن را افزایش دهند. با این حال، تحقیقات در حال انجام است تا این ادعاها را قطعی کنند.

  • مشکلات در طول بارداری
  • چاقی در طول بارداری یا افزایش وزن بیش از حد در طول بارداری
  • مصرف الکل یا سیگار در طول بارداری
  • عفونت‌های ویروسی
  • تماس با ترکیبات شیمیایی و زندگی در محیط‌های آلوده
  • دیابت بارداری و استفاده از برخی داروهای ضد تشنج یا ضد صرع در طول بارداری
  • آلودگی هوا

سخن آخر:

در این مقاله درباره اوتیسم که بر تعاملات اجتماعی، رفتار و یادگیری فرد تأثیر می‌گذارد به تفصیل سخن گفتیم. خواندن این مقاله به خوانندگان کمک می‌کند تا درک بهتری راجع به اوتیسم و علائم آن پیدا کنند. همچنین برای آشنایی با روش‌های درمان و پشتیبانی موجود برای افراد مبتلا به اوتیسم و خانواده‌هایشان مفید است.



بازنویسی محتوای متن چه کاربردهایی دارد؟


تا اینجا شما با بازنویسی مطالب به روشی ساده و مفید آشنا شدید. اما اکنون سوال اصلی این است که بازنویسی محتوای متنی چه مزایایی در دنیای دیجیتال مارکتینگ و سئو دارد و چگونه می توان از آن برای رشد کسب و کار آنلاین خود کمک گرفت؟!

پست وبلاگ

مهمترین اهرم برای رشد یک تجارت در بازاریابی دیجیتال سئو است و سئو بدون محتوای متنی پست های وبلاگ برای بسیاری از سایت ها بی معنی است. با کمک بازنویسی محتوا می توانید از پست های وبلاگ حرفه ای بنویسید و از آن لذت ببرید.

متن محصول

فروشگاه های آنلاین برای ایجاد اعتماد و فروش بیشتر باید مقالاتی را به صورت حرفه ای و با قوانینی در مورد محصولات و دسته ها بنویسند. گاهی اوقات، هزینه تولید محتوای بازاریابی آنلاین افزایش می‌یابد و نوشتن محتوا می‌تواند به شما در جلوگیری از افزایش هزینه کمک کند. البته باید مراقب باشید که این مطالب منجر به تکراری شدن بررسی و بدتر از آن آسیبی به سئوی وب سایت فروشگاه شما نشود.

متصل شود

اگر در زمینه سئو فعال هستید و نمی خواهید هزینه زیادی را برای تولید محتوا برای لایه های پایین محتوا در حین اعمال لینک های چندلایه صرف کنید، وب مسترها و کارشناسان سئو به محتوای متنی مناسب برای ساختارهای مختلف لینک سازی نیاز دارند. با ترفندهای ساخت، می توانید از سبک بازنویسی استفاده کنید و هزینه تولید محتوای خود را تا حد زیادی کاهش دهید.

محتوای گزارش تبلیغات

رپورتاژ آگهی یکی از عناصر اصلی و مهم برای رشد سئو خارج از سایت است. بدون خرید رپورتاژ تبلیغات، وب سایت شما در فرآیند سئو خارجی نتیجه مثبتی نخواهد گرفت. بنابراین برای موفقیت در انتشار رپورتاژ تبلیغاتی می توانید از روش بازنویسی محتوای متنی استفاده کنید. لازم به ذکر است که بازنویسی حرفه ای و پرهیز از کپی در این شیوه نوشتن مطالب کاملا ضروری است و اینکه شما مطالبی را در سایت دیگری منتشر کرده اید اجازه نوشتن مطالب بد و کپی شده را به شما نمی دهد.

در اینستاگرام پست کنید

تولید محتوا برای اینستاگرام نیز چالش های خود را دارد و برای پیاده سازی صحیح و حرفه ای این امر به کمک و تجربه نیاز دارید. گاهی اوقات می توان با استفاده صحیح و اصولی از ترفندهای بازنویسی محتوای متنی به محتوای مفید و مطلوب اینستاگرام دست یافت.



پارکینسون چیست؟ آشنایی با علل، عوارض، درمان و راه‌های پیشگیری از آن

آیا در جست‌وجوی اطلاعات کامل در مورد پارکینسون هستید؟ آیا می‌خواهید تمام ابعاد این بیماری عصبی پیچیده را بشناسید؟ ما در اینجا با نگاهی دقیق، به نشانه‌ها و علائم این بیماری پرداخته‌ایم. با ما همراه شوید تا به سوالات مهم شما درباره این بیماری پاسخ دهیم.

بیماری پارکینسون چیست؟

این بیماری یک اختلال عصبی است که باعث کاهش تولید دوپامین (یک ماده مهم در مغز) می‌شود. این بیماری با لرزش، سفتی عضلات، کندی حرکت و مشکلات در حفظ تعادل شناخته می‌شود. اغلب در افراد بالای ۵۰ سال بروز می‌کند، اما ممکن است در سنین جوانی نیز ظاهر شود. مدیریت مناسب با داروها، فیزیوتراپی و در موارد پیشرفته، مداخلات جراحی، به کنترل علائم و افزایش کیفیت زندگی کمک می‌کند.

علائم و نشانه های بیماری پارکینسون

علائم و نشانه های بیماری پارکینسون علائم و نشانه‌های این بیماری در هر فردی به صورت متفاوت بروز می‌کند. بسیاری از افراد ممکن است فکر کنند که نشانه‌های اولیه این بیماری ناشی از عوامل طبیعی پیری هستند و این باعث می‌شود کمتر به دنبال راهکارهای پزشکی باشند. علائم ابتدایی معمولاً خفیف هستند و به نظر جدی نمی‌آیند. این نشانه‌ها اغلب از یک طرف بدن شروع به ظاهرشدن می‌کنند. حتی بعد از اینکه هر دو طرف بدن درگیر شد، علائم به طور معمول در همان سمتی که ابتدا ظاهر شده، شدیدتر می‌شوند. این امر نشان‌دهنده ضرورت توجه به سلامت و مراجعه به‌موقع به پزشک متخصص است تا از طریق راهکارهای مناسب، به بهبود و مدیریت مناسب این بیماری دست یابید. در ادامه علائم و نشانه‌های این بیماری را بررسی می‌کنیم:

لزرش (رعشه)

  • یکی از علائم این بیماری، لرزش یا تکان‌خوردن است که عمدتاً از یک نقطه (انگشتان دست) آغاز می‌شود. این لرزش به‌ویژه در انگشت شست مشاهده می‌شود که حرکتی شبیه به شمردن سکه دارد، به طوری که انگشت به طرف جلو و عقب حرکت می‌کند. حتی در حالت استراحت نیز لرزش دست‌ها ادامه پیدا می‌کند. احساس لرزش به سایر اندام‌ها نیز سرایت کرده و در پاها، فک و حتی سر نیز قابل مشاهده است. عواملی مانند هیجان، استرس و خستگی ممکن است این لرزش را تشدید کنند.

اختلال در وضعیت تعادل

  • در این بیماری، بدن خم می‌شود و مشکلات در حفظ تعادل و هماهنگی حرکات پیش می‌آید. این به معنای این است که فرد نمی‌تواند به راحتی اشیاء را در دست خود نگه دارد و هر لحظه ممکن است تعادلش را از دست بدهد و آن‌ها را بیندازد. همچنین، در این مرحله از بیماری، خطر سقوط و افتادن افزایش پیدا می‌کند که موجب پیدایش چالش‌ها و مشکلات در زندگی روزمره فرد می‌شود.

سفت‌شدن عضلات

  • در بیماری پارکینسون، عضلات ممکن است سفت و خشک شوند. این مشکل می‌تواند در هر قسمتی از بدن اتفاق بیفتد و باعث دردناک‌شدن عضلات و محدودشدن دامنه‌ی حرکتی فرد بیمار شود.

برادیکنزی (آهسته‌شدن حرکات)

  • با پیشرفت این بیماری، حرکات فرد به شدت کندتر می‌شود؛ این پدیده با نام «برادیکینزی» شناخته می‌شود. حالت کندشدن این حرکات باعث می‌شود حتی انجام کارهای ساده نیز برای فرد به یک چالش تبدیل شود. به این صورت که فرد کوتاه‌تر گام برمی‌دارد و در هنگام حرکت، احساس می‌شود که پاهای خود را بر روی زمین می‌کشد. بلندشدن از صندلی نیز به‌شدت برای او دشوار می‌شود. وقتی که می‌خواهد راه برود یا مسیر را تغییر دهد، حتی انجام این حرکات نیز برای او با مشکلاتی همراه است. در این حالت فرد احساس می‌کند که پاهایش سنگین است یا به زمین چسبیده است.

عدم توانایی انجام حرکات ناخودآگاه

  • فرد ممکن است قدرت انجام حرکاتی که معمولاً بدون فکر انجام می‌شوند را از دست بدهد. این شامل انجام حرکات خودکار نظیر چشمک‌زدن، لبخندزدن یا تکان‌دادن دست‌ها می‌شود. این وضعیت موجب می‌شود که در زمان راه‌رفتن یا انجام فعالیت‌های روزمره، افراد دچار مشکل شوند و توانایی اجرای حرکات عادی خود را از دست بدهند.

تغییرات چهره‌ای

  • به دلیل اختلال در کنترل حرکات صورت توسط سیستم عصبی، تغییرات در حالت‌های چهره برای افراد مبتلا به این بیماری چالش‌برانگیز می‌شود.

تغییر در نوشتار

  • نوشتار نیز ممکن است دچار تغییرات شود؛ زیرا نوشتن برای افراد با این بیماری به دلیل لرزش دست‌ها و دیگر علائم ممکن است کار دشواری باشد. در هنگام نوشتن دست‌خط آن‌ها ریزتر از قبل می‌شود.

تغییر در گفتار

  • در حین صحبت‌کردن، تغییرات صدا و نحوه صحبت نیز با مکث و تردید همراه است؛ صحبت‌کردن آرام‌تر و یکنواخت‌تر می‌شود. این تغییرات ممکن است بر تعاملات اجتماعی و ارتباطات فرد تأثیر بگذارد.

علل بیماری پارکینسون

علل بیماری پارکینسون این بیماری به دلیل ازدست‌رفتن سلول‌های عصبی در ماده سیاه مغز به وجود می‌آید. این سلول‌های عصبی مسئول تولید دوپامین هستند. دوپامین یک ماده شیمیایی است که نقش پیام‌رسانی بین بخش‌های مختلف مغز و سیستم عصبی را دارد و در کنترل و هماهنگی حرکات بدن نیز نقش دارد. آسیب یا از بین رفتن این سلول‌ها منجر به کاهش دوپامین در مغز می‌شود. این به این معناست که بخشی از مغز که مسئول کنترل حرکت است، به درستی عمل نمی‌کند و باعث می‌شود حرکات فرد کند و ناهنجار شود. در این بیماری از بین رفتن سلول‌های عصبی به صورت تدریجی اتفاق می‌افتد، اما علائم بیماری پارکینسون معمولاً زمانی شروع می‌شود که حدود 80٪ این سلول‌های عصبی در ماده سیاه از بین رفته باشند.

عوامل خطر پارکینسون دلایل بروز این بیماری را در زیر بررسی می‌کنیم:

۱. پیری

این بیماری معمولاً در سنین میانسالی یا پیری آغاز می‌شود. با پیشرفت سن، خطر ابتلا به پارکینسون افزایش می‌یابد. به عبارت دیگر، با عبور از مرز جوانی، ما در معرض خطر قرار می‌گیریم.

۲. وراثت

اگر یکی از اعضای خانواده به این بیماری مبتلا باشد، احتمال ابتلا به این بیماری در افراد خانواده افزایش می‌یابد. اما اگر تعداد زیادی از اعضای خانواده این مشکل را نداشته باشند، احتمال ابتلای شما به این بیماری کمتر خواهد بود.

۳. تأثیر جنسیت

جنسیت نیز در ابتلا به این بیماری مؤثر است، زیرا طبق‌ ‌‌آمار گفته شده مردان بیشتر از زنان به این بیماری مبتلا می‌شوند.

۴. تعامل با عوامل محیطی

افرادی که با سموم مختلف مانند علف‌کش‌ها و سموم دفع حشرات بسیار سروکار دارند ممکن است خطر ابتلا به این بیماری در آن‌ها افزایش پیدا کند. این نکته مهمی است و نشان‌دهنده اهمیت رعایت ایمنی و احتیاط هنگام قرارگیری در معرض این سموم است.

عوارض بیماری پارکینسون مشکلات ذهنی

در پیشرفت بیماری پارکینسون، ممکن است شخص با مشکلات شناختی، مانند دمانس یا زوال عقل روبه‌رو شود. این مشکلات به داروها کمتر پاسخ می‌دهند و در مراحل پیشرفته بیشتر به چشم می‌خورند.

وضعیت عاطفی

در مراحل اولیه، افراد ممکن است با افسردگی مواجه شوند. درمان افسردگی می‌تواند فرآیند مقابله با چالش‌های این بیماری را تسهیل کند. علاوه بر افسردگی، تغییرات عاطفی مانند ترس، اضطراب یا کاهش انگیزه نیز ممکن است در فرد بروز کند که پزشکان ممکن است از داروها برای درمان آن‌ها استفاده کنند.

مشکل بلع

با پیشرفت این بیماری، چالش‌هایی در عمل بلع پیش می‌آید. عمل بلع به دلیل کاهش توانایی عضلات فک و دهان مشکل‌آفرین می‌شود و بزاق به همین دلیل در دهان جمع می‌شود و ممکن است منجر به سرریز آب دهان گردد.

مشکلات مثانه

با پیشرفت این بیماری، ممکن است برخی افراد با مشکلات مثانه روبرو شوند. این مشکلات می‌توانند شامل عدم توانایی در کنترل ادرار یا مشکلات در فرآیند ادرارکردن باشند.

یبوست

یکی از چالش‌های رایج در این بیماران، مواجهه با یبوست است. این مسئله اغلب به دلیل کاهش حرکات دستگاه گوارش ایجاد می‌شود و می‌تواند بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر بگذارد.

تغییرات فشار خون

بیمار در لحظات ایستادن، ممکن است دچار افت ناگهانی فشار خون (افت فشار ارتوستاتیک)، سرگیجه یا سبکی سر شود. این تغییرات می‌توانند بر فعالیت‌های روزمره تأثیر بگذارند.

مشکلات بویایی

در این بیماری، ممکن است توانایی شناخت بوها و یا تشخیص بوهای متفاوت از هم، برای فرد مبتلا مشکلاتی را ایجاد کند.

خستگی زودرس

یکی از چالش‌های آسیب‌زننده در این بیماری، حس خستگی زودرس است. این احساس به‌ویژه در انتهای روز، می‌تواند انرژی و توانایی فعالیت‌های روزمره را به سرعت کاهش دهد.

تجربه درد

در این بیماری، برخی از افراد ممکن است با درد در نقاط مختلف بدن روبه‌رو شوند. این مشکل، می‌تواند کیفیت زندگی فرد بیمار را تحت تأثیر قرار دهد.

اختلال در عملکرد جنسی

تغییرات در میل یا عملکرد جنسی ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به این بیماری بروز کند.Top of Form

مشکلات در جویدن و فرآیند خوردن

در مراحل پیشرفته این بیماری، عضلات دهان تحت تأثیر قرار می‌گیرند و فرآیند جویدن به چالش کشیده می‌شود. این مسئله ممکن است باعث خفگی و کاهش توانایی در هنگام جویدن موادغذایی شود..

مشکلات خواب

افراد مبتلا به این بیماری اکثراً با مشکلاتی در زمان خواب مواجه هستند. این مشکلات شامل بیدارشدن‌های پی‌درپی در شب، بیدارشدن زودهنگام یا حتی خوابیدن در طول روز می‌شود.

پیشگیری از بیماری پارکینسون

پیشگیری از بیماری پارکینسون تاکنون علت دقیقی برای این بیماری در منابع معتبر پزشکی بیان نشده است. بنابراین روش‌های اثبات شده برای جلوگیری از این بیماری همچنان در حال بررسی است. بر اساس باور دانشمندان، ژنتیک و عوامل محیطی در ایجاد این بیماری نقش دارند. به همین دلیل جلوگیری از تأثیرات آسیب‌زای محیطی می‌تواند در پیشگیری از بیماری مؤثر باشد.

تغذیه مناسب

استفاده از موادغذایی با فیبر بالا و مصرف مقدار مناسب آب، می‌تواند در مقابله با یبوست که در افراد پارکینسونی معمول است، کمک کند. انتخاب موادغذایی حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ نیز در این راستا تأثیرگذار است.

ورزش هوازی

تحقیقات نشان می‌دهد که تمرینات هوازی باعث کاهش خطر ابتلا به این بیماری می‌شوند. فعالیت‌های ورزشی نه تنها سلامت عضلانی و انعطاف‌پذیری را تقویت می‌کنند بلکه به حفظ تعادل، کاهش افسردگی و اضطراب نیز کمک می‌کنند.

مصرف کافیئن

تحقیقات حاکی از آن است که افرادی که کافئین مصرف می‌کنند، کم‌تر ابتلا به این بیماری را تجربه می‌کنند. این مسئله نشان‌دهنده اهمیت تحقیقات بیشتر در این زمینه است.

عدم استفاده از روغن‌های سرخ‌کردنی

استفاده پی درپی از روغن‌های سرخ‌کردنی مثل روغن آفتابگردان، منجر به آزادشدن مواد شیمیایی سمی به نام آلدئیدها می‌شود. محققان بر این باورند آلدئیدها خطر ابتلا به بیماری‌های جدی چون پارکینسون، آلزایمر و برخی از انواع سرطان افزایش می‌دهند.

حفاظت از خود در برابر سموم

استفاده از علف‌کش‌ها، آفت‌کش‌ها و سموم دیگر، خطر ابتلا به بیماری‌های عصبی از جمله بیماری پارکینسون را افزایش می‌دهد. به همین دلیل به شدت توصیه می‌شود که در هنگام استفاده از این محصولات، از لباس محافظ استفاده کنید تا سلامتی خود را حفظ کنید.

مصرف فلاونوئیدها

فلاونوئیدها، گروهی از آنتی‌اکسیدان‌ها هستند که ممکن است در کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون مؤثر باشند. این ترکیبات در موادغذایی نظیر توت، سیب، سبزیجات، چای سبز و انگور قرمز یافت می‌شوند.

مصرف زردچوبه

کورکومین، یک آنتی اکسیدان موجود در زردچوبه، ممکن است در کاهش خطر بیماری پارکینسون تأثیرگذار باشد. تحقیقات نشان داده‌اند که این ترکیب می‌تواند از چسبیدن پروتئین‌هایی که در این بیماری نقش دارند، جلوگیری کند.

تشخیص بیماری پارکینسون

تشخیص بیماری پارکینسون برای تشخیص بیماری پارکینسون، هیچ تست خاصی وجود ندارد. متخصصان مغز و اعصاب، با بررسی جزئیات تاریخچه پزشکی، انتقال نشانه‌ها، علائم و اجرای معاینات بالینی و عصبی، تصمیم به تشخیص نهایی می‌گیرند. در بعضی مواقع، اجرای اسکن SPECT (توموگرافی کامپیوتری تک فوتونی) ضروری می‌شود که به آن اسکن انتقال دهنده دوپامین (DAT) نیز گفته می‌شود. اما تصمیم اصلی توسط پزشک بر اساس تجربه و مشاهدات اعلام می‌شود. توجه داشته باشید بسیاری از افراد نیازی به اسکن DAT ندارند. پزشک ممکن است تست‌های مختلفی مانند آزمایش خون را انجام دهد تا اطمینان حاصل کند که سایر علل ممکن، برای علائم شما رد شده‌اند. روش‌های تصویربرداری از قبیل MRI، CT scan، سونوگرافی مغز و PET scan  نیز ممکن است برای کمک به تشخیص دیگر اختلالات مورد استفاده قرار گیرند. روش‌های تصویربرداری به طور کلی برای تشخیص بیماری پارکینسون مؤثر نیستند. پزشک، ممکن است داروهایی مانند کاربیدوپا-لوودوپا برای بیمار تجویز کند تا علائم بیماری پارکینسون درمان شوند. برای داشتن اثر بهتر، ضروری است که دوز دقیق و کافی این دارو تجویز گردد، زیرا مصرف دوزهای پایین بیشتر از یک یا دو روز اثرگذار نیستند. گاهی اوقات، زمان لازم است تا تشخیص بیماری پارکینسون مشخص شود. متخصصان مغز و اعصاب با ملاقات‌های منظم و ارزیابی علائم بیمار در زمان‌های مختلف، می‌توانند به تشخیص صحیح کمک کنند.

درمان بیماری پارکینسون

درمان بیماری پارکینسون به منظور مدیریت بیماری پارکینسون، انواع درمان‌ها وجود دارد که به دسته‌های پزشکی، دارویی، خانگی و طب سنتی تقسیم می‌شوند. بسیاری از افراد برای کنترل علائم خود نیاز به درمان دارویی دارند. داروها به تحریک سلول‌های باقی‌مانده در جسم سیاه مغزی که دوپامین تولید می‌کنند، می‌پردازند. به عنوان مثال، داروهای لوودوپا در این مورد نقش مهمی ایفا می‌کنند. علاوه بر این، داروهای دیگر به نام داروهای ضد کولینرژیک می‌توانند با مهار استیل‌کولین‌ها، تعادل مواد شیمیایی در مغز را بهبود بخشند. پزشکان متخصص با ارائه برنامه درمانی شخصی‌سازی شده، قادر به کنترل بهتر روند بیماری برای هر فرد هستند. هنگامی که بیمار پارکینسون از داروها به‌صورت مداوم استفاده می‌کند تا کیفیت زندگی‌اش را حفظ کند، با پیشرفت بیماری، تغییراتی در پاسخ به درمان ایجاد می‌شود که به نام نوسانات حرکتی مشهور است. در این شرایط، متخصصان مغز و اعصاب به بررسی ساختارهای عمیق مغز افراد می‌پردازند تا به بهبود علائم این بیماری کمک کنند. یک روش موثر به نام تحریک عمیق مغز یا DBS وجود دارد که از الکترودهای کوچک برای اعمال نیروی الکتریکی استفاده می‌شود. این الکترودها به بخش‌های عمیق مغز متصل می‌شوند و با ایجاد تعادل در پیام‌های کنترلی، لرزش را کاهش می‌دهند. درمان‌های خانگی نیز در بهبود این بیماری مؤثر هستند که شامل ورزش و تغذیه سالم می‌شوند. انجام فعالیت‌های ورزشی به صورت منظم به افراد مبتلا کمک می‌کند تا تعادل و هماهنگی بدن خود را بهبود بخشند. اگرچه رژیم غذایی خاصی برای افراد مبتلا توصیه نمی‌شود، اما مصرف موادغذایی حاوی فیبر، نوشیدن آب به میزان کافی و مصرف میوه‌های غنی از آنتی‌اکسیدان مثل اسفناج برای رژیم غذایی بیماران مبتلا به پارکینسون مفید است. تای چی، یوگا و ماساژ نیز به عنوان درمان‌های حمایتی مورد توجه قرار می‌گیرند و در کاهش علائمی چون خستگی، درد و افسردگی تأثیرگذار هستند. همچنین، در طب سنتی، مصرف زیتون، روزانه ۱۴ عدد مغز بادام و قارچ گانودرما به عنوان انتخاب‌های مفید در رژیم غذایی افراد مبتلا به این بیماری توصیه می‌شوند. این اقدامات،‌ بهبودی و افزایش کیفیت زندگی افراد را حمایت می‌کنند. علاوه بر راهکارهای معمول درمانی برای این بیماری، محققان نیز در حوزه درمان‌های نوظهور و تجربی به تحقیق و پژوهش پرداخته و راهکارهای جدیدی را جهت مدیریت بهتر این بیماری معرفی می‌نمایند.

داروهای پارکینسون

داروهای پارکینسون ترکیبات دارویی می‌توانند در مدیریت مواردی مانند مشکلات در حرکت، راه رفتن و حتی لرزش به بیمار کمک کنند. این ترکیبات به افزایش مقدار دوپامین در سیستم عصبی کمک کرده یا به عنوان جایگزین آن عمل می‌کنند. در افراد مبتلا به این بیماری، مشاهده می‌شود که میزان دوپامین در مغز کاهش یافته است. البته، به دلیل عدم امکان تزریق مستقیم دوپامین به مغز، از داروها به عنوان راهکارهای جایگزین استفاده می‌شود. با شروع درمان این بیماری، اغلب مشاهده می‌شود که علائم بهبود می‌یابد، اما در طول زمان، اثرات داروها ممکن است کاهش یابد. با این وجود، هنوز هم می‌توانند به خوبی علائم را کنترل کنند. برخی از داروهای تجویز شده توسط پزشکان را در ادامه معرفی خواهیم کرد.

کاربی دوپا-لوودوپا

درمورد داروها برای این بیماری، یکی از گزینه‌های مهم استفاده از «کاربی دوپا-لوودوپا» است. این دارو مواد شیمیایی را به مغز انتقال می‌دهد و در آنجا به دوپامین تبدیل می‌شود. از یک ترکیب با نام «لوودوپا» به همراه «کاربی دوپا» برای محافظت از تبدیل سریع دوپامین در مغز استفاده می‌شود. این ترکیب علاوه بر کاهش احتمال حالت تهوع، اثرات جانبی نظیر افت فشار ارتوستاتیک را نیز کاهش می‌دهد. پس از شروع درمان با این دارو، ممکن است علائم بهبود یابد، اما در طول زمان اثرات دارو کاهش می‌یابد. علاوه بر این، برخی افراد ممکن است بعد از مصرف دوزهای بالاتر لوودوپا حرکات غیر ارادی (دیسکینزی) تجربه کنند. پزشک متخصص مغز و اعصاب ممکن است برای جلوگیری از این اثرات، کاهش دوز دارو را توصیه کند.

Duopa

Duopa  یک داروی منحصربه‌فرد است که از کربیدوپا و لوودوپا تشکیل شده و به صورت مداوم از طریق تزریق لوله تغذیه‌ای به روده کوچک منتقل می‌شود. Duopa  برای افرادی که به کربیدوپا و لوودوپا هنوز پاسخ می‌دهند اما با نوسانات زیادی مواجه هستند و همچنین به‌خصوص برای کسانی که بیماری آن‌ها در مراحل پیشرفته تری قرار دارد، توصیه می‌شود. این دارو به صورت مداوم تزریق می‌شود زیرا باعث حفظ سطح ثابت کربیدوپا و لوودوپا در خون می‌شود. این روش نیاز به جراحی کوچک برای جایگذاری لوله دارد که ممکن است با خطراتی مانند پاره‌شدن لوله یا عفونت در محل تزریق همراه باشد. به همین دلیل،Duopa  به عنوان یک راه حل خاص و مؤثر در درمان این بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد.   سیاتیک چیست ؟ علائم و روش های درمان آنبیشتر بخوانید:سیاتیک چیست؟ علائم و روش های درمان آن

آگونیست های دوپامین

در مقایسه با لوودوپا، آگونیست‌های دوپامین به دوپامین تبدیل نمی‌شوند و به جای آن اثرات دوپامین را در مغز شبیه‌سازی می‌کنند. این دسته از داروها در درمان علائم این بیماری تأثیر کمتری دارند، اما به دلیل داشتن دوام بیشتر، ممکن است به همراه لوودوپا برای تنظیم بهتر اثرات خاموش و روشن شدن لودوپا استفاده شوند. علاوه بر اینکه آگونیست‌های دوپامین ممکن است عوارض جانبی مشابه با کاربیدوپا-لوودوپا داشته باشند، ممکن است به وقوع توهم، خواب آلودگی، رفتارهای اجباری مثل بیش‌فعالی جنسی، قمار و افزایش اشتها منجر شوند. اگر تغییرات غیرمعمولی در رفتار بیمار خود مشاهده می‌کنید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

مهار کننده های  MAO B

مهارکننده‌های MAO B از داروهایی مثل سلژیلین (Eldepryl، Zelapar)، rasagiline (Azilect)  و safinamide (Xadago) تشکیل شده‌اند. این ترکیبات با مهار آنزیم مونوآمین اکسیداز B (MAO B) در مغز، از هدررفتن دوپامین در مغز بیمار جلوگیری می‌کنند. افزودن کاربیدوپا-لوودوپا همراه با این داروها، خطر ایجاد توهم را افزایش می‌دهد. توصیه می‌شود این داروها به دلیل واکنش‌های جدی که اغلب نادر هستند، با اکثر داروهای ضد افسردگی یا مواد مخدر خاص ترکیب نشوند. قبل از مصرف هر داروی اضافی همراه با مهارکننده MAO B، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

آنتی کولینرژیک ها

آنتی‌کولینرژیک‌ها سال‌ها به منظور کنترل لرزش ناشی از این بیماری استفاده می‌شدند. بنزتروپین (کوژنتین) یا تری‌هگزیفنیدیل از جمله داروهای آنتی‌کولینرژیک هستند. با این حال، عوارض جانبی این دسته از داروها، از جمله اختلال در حافظه، گیجی، توهم، یبوست، خشکی دهان و اختلال در ادرار، اغلب بیشتر از مزایای کم آن‌ها است.

آمانتادین

آمانتادین، ممکن است به تنهایی توسط پزشکان برای کاهش علائم خفیف این بیماری در دوره‌های ابتدایی تجویز شود. همچنین، در مراحل بعدی بیماری، ممکن است با کاربی دوپا-لوودوپا ترکیب شود تا علاوه بر تسکین علائم، حرکات غیرارادی (دیسکینزی) ناشی از کاربی-دوپا-لوودوپا را کنترل نماید. عوارض جانبی ممکن است شامل ایجاد لکه‌های بنفش روی پوست، تورم مچ پا یا توهم باشد.

مهار کننده های  (COMT) Catechol O-methyltransferase

از جمله این دسته از مهارکننده‌ها، انتاکاپون (Comtan) است که به عنوان داروی اولیه این گروه شناخته می‌شود. این دارو، با مهارکردن آنزیمی که منجر به تخریب دوپامین می‌شود، تأثیر درمانی لودوپا را به مدت زمان بیشتری حفظ می‌کند. عوارض جانبی اصلی این دسته از داروها، افزایش خطر حرکات غیرارادی (دیسکینزی) است که اصطلاحاً از افزایش غلظت لودوپا ناشی می‌شود. عوارض جانبی دیگر شامل مشکلات مرتبط با لودوپا مانند اسهال می‌باشد. استفاده از تولکاپون (Tasmar) به دلیل خطرات جدی کبدی و نارسایی کبد، به صورت نادر توصیه می‌شود.

روش های جراحی

تحریک عمیق مغزی (DBS) یک روش جراحی است که در آن الکترودها در یک نقطه خاص از مغز قرار می‌گیرند. این الکترودها به یک ژنراتور متصل می‌شوند که در قفسه سینه، نزدیک به استخوان ترقوه، کار گذاشته شده است. این ژنراتور ایمپالس‌های الکتریکی را به مغز ارسال کرده و ممکن است علائم این بیماری را به طور قابل‌توجهی کم کند. پزشک می‌تواند شرایط بیمار را در صورت لزوم برای بهبود درمان بهینه کند. این جراحی خاص با خطراتی همچون عفونت، سکته یا خونریزی مغزی همراه است. برخی از افراد ممکن است با استفاده از سیستم DBS با مشکلاتی مواجه شوند که نیاز است برخی از قسمت‌های این سیستم تنظیم یا جایگزین شود. تحریک عمیق مغزی اصطلاحاً به افرادی که در مراحل پیشرفته‌تر این بیماری هستند و به لوودوپا پاسخ دارویی ناپایداری دارند، ارائه می‌شود. این روش موجب ثبات نوسانات دارویی، کاهش یا متوقف‌کردن حرکات غیرارادی (دیسکینزی)، کاهش لرزش، سفتی عضلات و بهبود کندی حرکت می‌شود. تحریک عمیق مغزی به عنوان یک راهکار موثر در کنترل پاسخ‌های نامنظم و نوسانات به لوودوپا یا در مواقعی که کنترل دیسکینزی با تنظیم دارویی بهبود نیابد، به‌کار می‌رود. علیرغم توانایی DBS در ایجاد فواید پایدار برای علائم این بیماری، این روش قادر به جلوگیری از پیشرفت بیماری نیست. به عبارت دیگر، این روش می‌تواند علائم را کنترل کند و پیشرفت طبیعی این بیماری را به تأخیر اندازد اما متوقف نمی‌کند.

سبک زندگی و درمان های خانگی

سبک زندگی و درمان های خانگی افراد مبتلا به این بیماری، باید ارتباط نزدیک با پزشک خود داشته باشند تا یک برنامه درمانی برای آن‌ها در نظر گرفته شود که بتواند بیشترین تاثیر و کمترین عوارض جانبی را برای آن‌ها داشته باشد.

رژیم غذایی سالم

مطالعات نشان می‌دهد که تغییرات در رژیم غذایی می‌تواند در برخی از علائم این بیماری تأثیرگذار باشد. به عنوان مثال، مصرف غذاهای شامل فیبر، همچون میوه‌ها، سبزیجات و مصرف مایعات به‌ویژه آب به کاهش مشکلات یبوست مرتبط با این بیماری کمک می‌کند. مصرف موادغذایی حاوی اسیدهای چرب امگا 3 از دیگر ویتامین‌های موثر در این بیماری است. این اسیدها که در ماهی‌ها مانند ماهی سردابی یافت می‌شوند، ممکن است در بهبود عملکرد مغز و سیستم عصبی نقش مهمی داشته باشند.

ورزش

ورزش، یک محرک مثبت برای تقویت عضلات، افزایش انعطاف‌پذیری و بهبود تعادل است. همچنین، تأثیرات مثبت آن بر روحیه و کاهش احساس افسردگی و اضطراب قابل‌توجه است. ممکن است پزشک متخصص مغز و اعصاب، برای تهیه یک برنامه ورزشی مناسب، به شما توصیه کند که با یک فیزیوتراپیست متخصص همکاری کنید. همچنین، امکان دارد انتخاب ورزش‌های متنوعی مانند پیاده‌روی، شنا، باغبانی، رقص، ایروبیک آبی یا تمرینات کششی بر اساس علاقه‌ها و شرایط بیمار مؤثر باشد. در این بیماری، کاهش تعادل و دشواری در راه‌رفتن ممکن است مشکل‌ساز باشد. با انجام تمرینات ورزشی مناسب، می‌توانید به بهبود تعادل خود کمک کنید. در این راستا، توصیه‌های زیر نیز می‌تواند مفید باشد:

  1. حرکت به آرامی و بدون شتاب.
  2. قراردادن پاشنه پای خود به زمین قبل از شروع حرکت.
  3. در صورت حس بی قراری، صاف بایستید.
  4. هنگام پیاده‌روی، به جای نگاه کردن به پایین، به مقابل خود نگاه کنید.

مراقبت از حفظ تعادل

حتی یک فشار یا تکان کوچک می‌تواند تعادل بیمار را مختل کند. برای جلوگیری از افتادن، می‌توانید از توصیه‌های زیر استفاده کنید:

  1. حرکت با الگوی حرف U: به جای چرخاندن بدن به صورت کامل، از الگوی حرکت حرف U استفاده کنید. این حرکت کمک می‌کند تا تعادل شما حفظ شود.
  2. توزیع مساوی وزن: وزن خود را به طور مساوی روی پاهای خود بیندازید و خم نشوید.
  3. حمل وسایل با دقت: در حین راه‌رفتن از حمل وسایل خودداری کنید تا احتمال افتادن به دلیل سنگینی وسایل کاهش یابد.
  4. اجتناب از راه‌رفتن به عقب: به جای راه‌رفتن به عقب، تلاش کنید حرکاتتان را به سمت جلو متمرکز کنید تا از افتادن جلوگیری شود.

انجام فعالیت‌های روزانه

انجام فعالیت‌های روزانه برای افراد مبتلا به این بیماری ممکن است چالش‌برانگیز باشد، از جمله لباس‌پوشیدن، غذاخوردن، استحمام و نوشتن. با این حال، یادگیری تکنیک‌ها و روش‌های کمکی می‌تواند زندگی روزمره را برای آنها آسان‌تر کند.

روش‌های درمان حمایتی

استفاده از روش‌های حمایتی می‌تواند به کاهش علائم این بیماری، از جمله درد، خستگی و افسردگی، بسیار موثر باشد. این روش‌ها، زمانی که به عنوان تکمیل‌کننده درمان اصلی استفاده می‌شوند، می‌توانند کیفیت زندگی بیمار را بهتر کنند.

  • ماساژ درمانی می‌تواند به کاهش فشارهای عضلانی و آرامش فرد کمک کند. این تکنیک بهبود توانایی حرکتی، کاهش درد و افزایش رفاه روحی را فراهم می‌کند. مهم است توجه داشته باشید که ممکن است هزینه‌های ماساژ تحت پوشش بیمه درمانی قرار نگیرد.
  • ورزش تای چی یک نوع ورزش چینی با حرکات کند و آرام است که بهبود انعطاف‌پذیری، تعادل و قدرت عضلات را تقویت می‌کند. این روش می‌تواند به حفظ تعادل بیمار کمک کند. مزیت تای چی این است که برای همه گروه‌های سنی با شرایط جسمی مختلف قابل انجام است.
  • با انجام حرکات کششی نرم در ورزش یوگا، انعطاف‌پذیری و تعادل افزایش می‌یابد. در این فرآیند، بیمار قادر خواهد بود اکثر حرکات را به تناسب توانایی‌های بدنی خود تنظیم کرده و بهبود را تجربه کند.
  • تکنیک الکساندر، به تمرکز بر وضعیت عضلانی، تعادل و تفکر در مورد نحوه استفاده از عضلات می‌پردازد و می‌تواند فشار و درد عضلات را به طور قابل‌توجهی کاهش دهد. این رویکرد به بیمار کمک می‌کند تا با آگاهی از حرکات و وضعیت بدنی خود، بهبود را در تنظیم و کنترل حرکات احساس کند.
  • مدیتیشن، یک فرآیند بی‌سر و صدا است که شما در آن ذهن خود را بر روی یک ایده یا تصویر متمرکز می‌کنید. این تمرین می‌تواند به کاهش استرس و درد کمک کرده و حالت روحی بیمار را بهبود بخشد و در نهایت حس مثبت و آرامش به شما منتقل کند.
  • داشتن یک سگ یا گربه می‌تواند به افزایش انعطاف‌پذیری و حرکت بیمار کمک کند. همچنین، علاوه بر تحریک فیزیکی، به بهبود سلامت عاطفی و افزایش حس مثیت کمک می‌کند.

پارکینسون ارثی است؟

در حال حاضر، دلیل دقیق بروز این بیماری مشخص نشده است و افراد متخصص تصور می‌کنند که عوامل ژنتیکی و محیطی نقش مهمی در ایجاد این بیماری دارند. محققان در حال انجام مطالعاتی هستند تا علل احتمالی این بیماری مانند افزایش سن و تأثیرات برخی سموم محیطی را تأیید یا رد کنند. یکی از علل اصلی این بیماری، از بین رفتن سلول‌های عصبی تولیدکننده دوپامین است. مکانیسم دقیق این از بین رفتن هنوز مشخص نیست، اما ترکیبی از عوامل ژنتیکی و تغییرات محیطی می‌توانند باعث آن شوند. در این زمینه، فرض می‌شود که وجود یک ژن غیرطبیعی در ژنوم افراد ممکن است منجر به بروز این بیماری شود، اما هنوز مستندات کافی برای اثبات ارثی‌بودن این بیماری وجود ندارد. با این حال، در برخی افراد ممکن است این بیماری به صورت ارثی انتقال یابد. اهمیت این نکته آن است که افراد با سنین کمتر ممکن است با احتمال بیشتری بیماری را از اقوام خود به ارث برند. همچنین، بعضی افراد با علائم مشابه این بیماری ممکن است بیماری دیگری داشته باشند که با آزمایشات مشخص می‌شود. همانطور که اشاره شد، محققان بر این باورند که عوامل محیطی نیز می‌توانند بر این بیماری تأثیر بگذارند. استفاده از علف‌کش‌ها در کشاورزی، مواد شیمیایی دفع آفات و آلودگی هوا ناشی از ماشین‌های دودزا، ترافیک و فعالیت‌های صنعتی ممکن است عواملی باشند که احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. به همین دلیل، نقش محیط در ایجاد این بیماری همچنان موضوعی برای تحقیقات است.

بیماری پارکینسون در جوانان، میانسالان و سالمندان

این بیماری با علائمی مانند لرزش، افت حرکتی، سفتی عضلات و مشکلات تعادل همراه است. این بیماری معمولاً در سنین بالاتر شروع می‌شود، اما در برخی از موارد می‌تواند در سنین جوانی نیز ظاهر می‌شود. این بیماری به طور عمده در افراد بالای ۵۰ سال ایجاد می‌شود، و با پیشرفت سن، شدت و پیشرفت این بیماری تدریجاً افزایش می‌یابد. در اغلب موارد، مشاهده علائم بیماری در افراد زیر ۵۰ سال و زیر ۲۰ سال بسیار نادر است. این وضعیت که به پارکینسون جوانان معروف است، بیشتر به دلیل اختلالات ژنتیکی ایجاد می‌شود. البته باید توجه داشت که در مقایسه با بسیاری از بیماری‌های دیگر که ژنتیک در آن‌ها نقش بسیار دارد، نقش ژنتیک در این بیماری ضعیف‌تر است. به همین دلیل، غربالگری ژنتیکی برای بررسی ابتلا به این بیماری کمتر رایج است. تحقیقات بیشتر در زمینه ارتباط این بیماری با عوامل ژنتیکی و زمینه‌های مختلف سنی در حال ادامه است تا تازه‌ترین دستاوردها در این زمینه به دست آید.

سطح‌­های مختلف و انواع بیماری پارکینسون

در مراحل اولیه‌ این بیماری، درمان فعلی می‌تواند به کنترل علائم کمک کند؛ اما با پیشرفت بیماری، اغلب اثربخشی درمان‌ها کاهش می‌یابد. نشانه‌های ابتدایی این بیماری معمولاً با ناتوانی در انجام فعالیت‌های روزانه و ایجاد مشکلات در کارهای روزمره همراه است. در ادامه به بررسی انواع مراحل این بیماری خواهیم پرداخت.

مرحله ابتدایی: لرزش و ضعف موضعی

در این مرحله، لرزش معمولاً یک سمت بدن، یک دست یا یک پای فرد را تحت پوشش قرار می‌دهد. ضعف، درد مفاصل و خستگی نیز همراه این لرزش ممکن است باشد.

مرحله میانی: سفتی، کندی و مشکلات حرکتی

در این مرحله، سفتی و کندی عضلات بیشتر می‌شود. افراد ممکن است با مشکلات در انجام کارهای روزمره، مانند نوشتن یا مسواک‌زدن روبه‌رو شوند. تغییر در نوشتار و مشکلات تعادلی نیز از دیگر علائم این بیماری است.

مرحله پیشرفته: افزایش علائم و ناتوانی

در این مرحله، علائم افزایش می‌یابند. لرزش بدن شدیدتر می‌شود و انقباضات عضلات نیز افزایش می‌یابند. فرد ممکن است نیاز به ویلچر داشته باشد و در موارد خاص، به بستری‌شدن مجبور باشد. این مرحله پس از مدت طولانی از تشخیص بیماری بروز می‌کند. این مراحل نشان‌دهنده تدریجی بودن پیشرفت این بیماری می‌باشد که  از لرزش اولیه تا ناتوانی وابسته به مراحل مختلف زندگی فرد است. علاوه بر سطوح مختلف این بیماری، موارد نادری نیز وجود دارند که منجر به ایجاد انواع خاصی از پارکینسونیسم می‌شوند. پارکینسونیسم به‌عنوان یک اصطلاح کلی برای توصیف علائمی مانند لرزش، کندی حرکت و سفتی عضلات در افراد استفاده می‌شود. پارکینسون، که شاید شناخته‌شده‌ترین نوع پارکینسونیسم است، یکی از این موارد است. در ادامه، به انواع نادر دیگر با علل خاصی که سبب ایجاد آن‌ها می‌شود، اشاره می‌کنیم.

پارکینسون ناشی از دارو

این نوع پارکینسونیسم بعد از مصرف برخی داروها ایجاد می‌شود، به‌ویژه داروهای ضد روان‌پریشی. علائم معمولاً پس از قطع مصرف داروها ظاهر می‌شوند.

اختلالات پیش‌رونده در مغز

بیماری‌هایی مانند پیشرفت آتروفی پیش‌رونده سیستم‌های مختلف، فلج پیش‌رونده هسته‌ای و کورتیکوبازال دژنراسیون (CBD) از این دست موارد هستند. CBD  یک بیماری نادر و پیش‌رونده است که سیستم اعصاب مرکزی را تخریب می‌کند.

بیماری‌های عروق مغزی

بیماری‌هایی که با سکته‌های کوچک در بخش‌های مختلف مغز همراه است می‌توانند منجر به پارکینسونیسم شوند.

راه­‌های پیشگیری از ابتلا به بیماری پارکینسون

تأثیر غذاها بر بیماری پارکینسون

برخی تحقیقات نشان می‌دهد که نوع غذای مصرفی می‌تواند بر میزان مقاومت بدن در برابر این بیماری تأثیرگذار باشد. افرادی که از میوه‌ها، سبزیجات متنوع و غنی از فیبر استفاده می‌کنند، به نظر می‌رسد میزان مقاومت بیشتری در برابر این بیماری داشته باشند. همچنین، مصرف روغن‌های حاوی امگا ۳ و ماهی در رژیم غذایی می‌تواند به عنوان یک عامل محافظتی در این خصوص مطرح شود.

تأثیر گوشت قرمز و لبنیات

مصرف زیاد گوشت قرمز و فرآورده‌های لبنی ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به این بیماری شود. بنابراین، مدیریت مصرف این مواد نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

تحقیقات بیشتر

گرچه هنوز راهکارهای قطعی برای جلوگیری از این بیماری کشف نشده است، اما تغییرات در رژیم‌غذایی می‌تواند نقش مهمی در مقاومت بدن نسبت به این بیماری ایفا کند. تحقیقات بیشتر در این زمینه نیاز است تا بتوانیم راهکارهای موثرتری برای پیشگیری از این بیماری را ارائه دهیم.



ليست صفحات
تعداد صفحات : 9
.